چهارشنبه, 29 آبان 1392 ساعت 03:30
شعر، زبان حضور در عرصه فرهنگ جهانی
در تاریخ شعر فارسی، تا آنجا که از نخستین شاعرانی که بدین زبان شعر سروده اند، سخن می رود، تقریبا تمامی شاعران که به نوعی بنای شعر فارسی را نهاده اند، از سرزمینی ظهور کردند که جغرافی نویسان بدان قلمرو، نام خراسان بزرگ اطلاق کرده اند. سنت شاعری در این حوزه بزرگ تمدنی تا به امروز همچنان به قوت و قدرت خود باقی است و در تاریخ زبان فارسی هنرمندان این خطه، زبان را به پیرایه هنر آراسته اند و از کمتر جایی قلمرو وسیع زبان و شعر فارسی این همه شاعر و نویسنده و خطیب و عالم ظهور کرده است.
شعر، زبان حضور ما در عرصه فرهنگ جهانی است، اغلب آثاری که در فراسوی مرزهای این قلمرو زبانی مورد توجه واقع شده است، به زبان شعر بوده و کمتر ملتی را می توان یافت که در تمام لحظه های حیات این گونه با شعر در تمام مراحل و ادوار حیات انسانی حضور داشته باشد و این حضور تنها در زندگی شاعران و نویسندگان نیست، بلکه حتی آنان که با این ساحت هنری زبان هم سر و کار ندارند، به دلیل قرار گرفتن در متن سنت فرهنگی که سراپا شعر است، شعر در تمامی ادوار زندگی و شکل گیری شخصیت اجتماعی آنان نقش بسزا دارد.
از سروده هایی که به نشانه شادمانی هنگام تولد تا مرثیه های مرگ شعر با ما حضور دارد. افسانه های منظوم و ترانه ها و دعاها و نفرین ها و گفتارهای متن رسم های آیینی تماما به زبان شعر بیان می شود.
این ویژگی تنها به ایران محدود نمی شود، بلکه در کشورهای دیگر ازجمله تاجیکستان و افغانستان نیز به روشنی دیده می شود. سنت با شعر زیستن، در متن سنت فرهنگی مشترک ما به روشنی آشکار است، از همین رو است که شعر تبدیل به عنصری می شود که پاسدار هویت فرهنگی ماست. آنچه بر تاجیکستان طی سالهای استیلای پاسدارهای دیوارهای آهنی گذشت، گواه روشن این مدعاست.
به دست گرفتن همه امور فرهنگی توسط استیلاگران نتوانست آنان را از میراث فرهنگی خود دور کند و شعر همچون نوشدارویی جان بخش حیات فرهنگی ملت تاجیکستان را از نابودی نجات داد. شاید یکی از دلایل ارج و احترام شاعران نزد مردم این کشور رازی است که در شعر نهفته است که می توان از این مقوله از هنر در صیانت از کیان فرهنگی یک ملت استفاده نمود. و بی تردید شعر امروز تاجیکستان دوران گذرایی را می گذراند که شعر ایران در دوران مشروطیت پشت سر گذاشت و با اندکی تسامح می توان گفت مسائل امروز شعر تاجیکستان مضامینی است که در شعر دوران مشروطیت در ایران بوده است. استقلال خواهی، نگاه ناستالوژیک به گذشته، سیاسی شدن زبان و گرایش زبان توده مردم و غیره.........عمده ترین این ویژگی هاست.
منتشرشده در
مقاله
آخرین‌ها از Super User
- مرگداشت؛فردیناند هودلر و والنتین گوده دارله محتضر
- درگذشت احياگر موسيقي «فلك» ، صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/12/2
- بعثت شادابي حيات - صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/11/18
- حضور در تئاتر لیلی و مجنون در تالار وحدت ؛ نمایشی از یعقوب صدیق جمالی
- عکس خوانی دکتر شعردوست (دیپلمات سابق و پژوهشگر آسیای میانه و قفقاز)
