چهارشنبه, 01 آبان 1392 ساعت 03:30
روز ولایت « زهی خورشید علم و بحر زخّار »
خاتم پیامبران، حضرت ختمی مرتبت رسول مکرم اسلام، در زیر باران تهمت و مخالفت و مخاصمت بنای « امتی » را در خانه پر برکت خویش پی ریخت و نخستین افراد این امت، حضرت خدیجه و مولا علی (ع)، به رسالت حضرتش ایمان آوردند و دفاع از اندیشه و آرمان رسالت پیامبر را وجهه همت خویش ساختند. هدف بعثت رسول تشکیل «امت وسط» بود. خدا و رسولش بر آن بودند که بذر ایمان در دلهای مومنان در شرایطی به بار می نشیند که مجموعه شرایط برای بالیدن آن فراهم باشد. اگر مجموعه شرایط با هم همخوان نباشد و کوششها به صورت فردی باشد، مزرع پر برگ و بار رسالت، وحدت و همدلی و همراهی خویش را از دست می دهد و به تندباد حوادث روزگار ایمانهای فردی در معرض هدم و نابودی قرار می گیرد؛ و حتی اگر در معرض نابودی قرار نگیرد، به نتیجه ای مطلوب منتج نمی شود.
اما رسالت رسول گرامی اسلام (ص) از این دست نبود. او در رسالت خویش اعلام کرده بود که پیامبر «ناس» است؛ و ناس همه توده های مردم اعم از سپید و سیاه، عرب و غیر عرب را شامل می شود. پی ریزی این جامعه در خانه مبارک محمد مصطفی (ص) در جمع سه نفری پیامبر(ص) و علی (ع) و خدیجه (س) آغاز شد و به تدریج هر آن که پای در حریم ایمان می نهاد عضوی از این جامعه می شد.
هجرت پیامدار وحی از سرزمین مکه به مدینه نیز تلاشی گسترده بود تا تشکیل این جامعه را جدیتر و استوارتر پی گیرد. در واقع در هجرت رسول بنای جامعه آرمانی مومنین صورت تحقق به خود گرفت. اولین جامعه مومنین در شهر رسول آینه تمام نمای هدف رسالت آن حضرت بود. جامعه ای که معمار آن پیامدار بزرگ خداوند و سرپرستی و زعامت آن نیز به عهده شخص ایشان بود.
امتی که رسول اسلام در مدینه به جهانیان عرضه کرد به واقع صورت عملی تعالیمی بود که حضرتش به نشر و تبلیغ آن مبعوث شده بود و طبیعی بود که به اداره این جامعه و سرنوشت آتی آن حساس باشد.
صدای وحی از ریگزارهای عربستان گذشته و به مرزهای ایران و روم رسیده بود. عرب، جامعه ای به این گستردگی به خاطر نداشت و رسول اینک پس از بیست و سه سال مجاهدت در آستانه گذار از جهان فانی به جهان باقی است و همچون همه مخلوقات حضرت حق، باید به دعوت حق بشتابد.
او بنای جامعه آرمانی را از خانواده خود آغاز کرده و طی بیست و سه سال به اقصا نقاط مرزهای عربستان رسانیده بود. تشکیل این جامعه آرزوی دیر سال پیامبر اسلام بود؛ اما اکنون که باید صلای حضرت حق را لبیک گوید با این جامعه چه کند. جامعه ای که اشرافیت زخم خورده جاهلی، امپراتوریهای ایران و روم و منافقین داخلی کمر به فروپاشی آن بسته اند تا پیامی را که پژواک آن روز به روز زیادتر و پر طنین تر می شد و پوسته زمان را می شکافت به خاموشی بکشانند.
پیامبر بر آنست که ادراه این « امت وسط » را به کسی واگذار کند تا ثمره رنجها و کوششهای دیرسالش در معرض نابودی قرار نگیرد.
کیست که بتواند در مقابله این همه حمله و هجوم و توطئه، توان مقاومت داشته باشد؟ کیست که شانه های او تحمل پذیرش باری چنین سنگین را داشته باشد؟
رسول اکرم، علی (ع) را از ایام کودکی می شناسد. وی نخستین مردی است که به تصدیق رسالت او برخاست و همه چیز خویش را نثار نهضت کرد. بی هیچ چشمداشتی فداکاریهای بزرگ در حق رسول کرده است و صداقت و کاردانی و بزرگی خویش را در پی آزمونهای سخت و دشوار به اثبات رسانده است و رسول وحی این دست پرورده خویش را به درستی می شناید و در شخصیت برومند او نکته تاریکی نمی یابد. او نخستین مرد مومن پس از حضرت پیغامبر است و کسی است که بیش از همه در پرتو وحی قرار گرفته و جان عزیزش را به نور آن آراسته است.
عبار دلتنگی از این جهان بر چهره رسول هویدا شده است و خود می داند که آخرین بار است به زیارت خانه ای که جدش، ابراهیم، بنیان گذاشته است می آید؛ و در این ایام بزرگترین مجمع مسلمانان در سال شکل می گیرد. گروه کثیری از جامعه مسلمین به مکه می شتابند تا حج بگذارند و رسول، در چنین ایام و به امر حق تعالی، سرنوشت جامعه بنا نهاده خویش را به کف با کفایت دست پرورده خود، علی (ع) می سپارد تا امواج فتنه، که چون پاره های ابر سیاه در می رسیدند، به صخره ای سترگ استوار درشکنند و بنای جامعه دچار تلاشی نشود.
جشن غدیر، جشن انتخاب بزرگیست که رسول صورت داد و در تاریخ مسلمین نقطه عطفی است که سرنوشت «امت وسط» رسول رقم زده شد.
عید غدیر پاسداری از رسالت بزرگ رسالتمدار وحی است. مبادا که جامعه مسلمین بدون زعیمی شجاع و کاردان بماند و دشمنان مجال تفرقه افکنی و تجاوز بیابند.
منتشرشده در
مقاله
آخرین‌ها از Super User
- مرگداشت؛فردیناند هودلر و والنتین گوده دارله محتضر
- درگذشت احياگر موسيقي «فلك» ، صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/12/2
- بعثت شادابي حيات - صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/11/18
- حضور در تئاتر لیلی و مجنون در تالار وحدت ؛ نمایشی از یعقوب صدیق جمالی
- عکس خوانی دکتر شعردوست (دیپلمات سابق و پژوهشگر آسیای میانه و قفقاز)
