جمعه, 11 مرداد 1392 ساعت 04:30
پیوند شکوفه های بهار قدس با نارنجک صهیونیستها
شیونهای زن نگهبان تاکستان
در شب، مرا بیدار می دارد؛
و غریو باد شمال را می شنوم
در بیشه زیتون؛
که نوحه سر کرده و در گوش من
سوگنامه ملت سخت کوش مرا،
ملت شکست خورده مرا
تکرار می کند
سوگنامه نابود شدن را.
گویی میان من و مرگ
پیکاری درگیر است، در سکوت و اصراری اندوهگین
من نخواهم مرد
تا در چراغ شب پناهندگان
روغن و روشنایی باشد، بر گورستان مرزها
آنجا که خیمه های فرسوده
پیچیده به هم، در باد، گویی اشارت می کند
به راه خونین و نزدیک بازگشت. « عبدالوهاب البیاتی »
از آن روز که دستهای پلید، قدس شریف را در تملک گرفتند؛ زخمی هولناک بر پیکره جهان اسلام وارد آمد. فضای قدس به عطر وحی آغشته بود. ادیان ابراهیمی به این مکان شریف به دیده عظمت می نگرند؛ اینجا گذرگاه موسی عمران است و جایگاه عیسای شریف و قبله نخست امت محمد (ص).
زمزمه های عیسی مسیح بر تپه های ناصریه و جلجتا جای خود را به شلیک توپ داد و فریاد زاری کودکان و زنان آواره؛ فریادهای موسی که دفاع از مظلومان بنی اسرائیل را به عهده داشت، در هجوم جنگباره های دروغزنی که خود را منتسب به او می کردند، گم شده است و به جای دفاع از راستی و حقیقت و مظلومیت سبعیت و درنده خویی پای به عرصه نهاده. اینک سالهاست که درختان زیتون این دیار شکوفه بهار را با نارنجک پیوند می زنند؛ هر درخت سروی که بر سینه خاک قد می کشد، چوبه داری می شود و هر قطره آبی که بر زمین جاری می شود حنظل می رویاند. زاغان، بوستان قدس شریف را از نعیق خویش آکنده اند و بومیان در حظیره ابراهیم بیتوته کرده اند؛ روزگار، روزگار نامرادی و نامردی و نامردمیست.
گویی آسیاب زمان در این دیار به رود خون می گردد و در کام خویش جز دانه حیات نمی طلبد. سالهاست قدس صبح و شام را با بوی باروت و صدای گلوله می گذراند. شیعیان، همسایه دیوار به دیوار قدس شریفند. پس از نهضت شکوهمند اسلامی ایران، دوباره با نعره ای در ظلام دیجور دهشتناک این سامان، آوای زندگی و رویش سر داد؛ جهان را بدون قدس شریف عرصه ای نادلگشا می یابد و در طلب حق از دست رفته خویش می ایستد:
" فما ببلاد غیر ارضک حاجه و لا فی وداد غیر ودک مرغب"
غاصبان، جهان را به کام خویش می دیدند. گروهی را با رعب و وحشت به گوشه انزوا جای داده بودند، دسته ای را به سودای قدرت آرام کرده بودند و جماعنی را به وعده زر. اما خروس سحر بانگ بیداری در داده بود و صبح صادق سینه شب غلیظ را از هم دریده بود. در حیات جدید اسلام، علی الخصوص مذهب تشیع قد علم کرده تا به تأسی از آموزگاران خویش ائمه اطهار علیهم السلام زندگی را در پرتو جهاد معنا کند.
منتشرشده در
در تاجیکستان
آخرین‌ها از Super User
- درگذشت احياگر موسيقي «فلك» ، صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/12/2
- بعثت شادابي حيات - صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/11/18
- حضور در تئاتر لیلی و مجنون در تالار وحدت ؛ نمایشی از یعقوب صدیق جمالی
- عکس خوانی دکتر شعردوست (دیپلمات سابق و پژوهشگر آسیای میانه و قفقاز)
- بزرگداشت هشتادوچهارمین سالگرد تولد استاد ساوالان
