رویدادهای مهم این روز در تقویم خورشیدی
درگذشت عالم نيكوكار آيت اللَّه "سيدرضا فيروزآبادي" در ري (1344 ش)
آيتاللَّه سيدرضابنسيدهاشم فيروزآبادي در حدود سال 1251 ش در فيروزآباد از نواحي اطراف شهر ري در خانوادهاي كشاورز به دنيا آمد. وي پس از گذراندن مقدمات علوم در تهران، راهي نجف اشرف شد و از محضر استاداني همچون آخوند خراساني و ميرزا حسين خليلي تهراني و در كربلا از درس آيتاللَّه سيد اسماعيل صدر بهرهها بُرد. آيتاللَّه فيروزآبادي سپس به ايران بازگشت و در زادگاهش به انجام وظايف ديني مشغول شد. وي از دوران كودكي در انديشه خدمت به خلق خدا بود و حتيالمقدور از آنان دستگيري ميكرد. ايشان در اوايل مشروطيت، چهار دوره، نماينده مجلس شوراي ملي بود. حضور وي در مجلس تنها براي دفاع از حقوق ملت را برعهده داشت، چنان كه يك ريال از حقوق ماهيانه آنجا را تصرف نكرد و حقوق جمع شده چندين ساله را با اجازه مراجع تقليد به بناي بيمارستاني در شهر ري اختصاص داد. آيتاللَّه فيروزآبادي تا اواخر عمر از رسيدگي به وضع بيماران كوتاهي نميكرد و حتي تا نيمههاي شب به قسمتهاي مختلف بيمارستان سركشي و از بيماران دردمند عيادت مينمود. از آثار خيريه اين عالم نيكوكار ميتوان به بيمارستان هزار تختخوابي در ري، زايشگاه، پرورشگاه و دارالايتام، مسجد جامع و مدرسه اشاره كرد. آيتاللَّه فيروزآبادي سرانجام در شانزدهم مرداد 1344 ش در 93 سالگي به جوار رحمت حق شتافت و در ميان حزن و اندوه دوستداران، در مقبرهاي كه در كنار بيمارستان در ري براي خود بنا نموده بود، به خاك سپرده شد.
انتخاب "جمشيد آموزگار" به نخست وزيري رژيم پهلوي (1356 ش)
پس از روي كار آمدن جيمي كارتر به رياست جمهوري آمريكا، شاه براي جلب رضايت صدرنشين جديد كاخسفيد، حاضر به قرباني كردن نزديكترين كسان خود، حتي هويدا، نخست وزير مطيع و وفادرش بود. از اين رو پس از دوازده سال و نيم نخستوزيري هويدا، او را از كار بركنار كرد تا خود را بيشتر از قبل با سياستهاي آمريكا موافق نشان دهد. شاه براي جانشيني هويدا به دنبال كسي ميگشت كه ضمن فرمانبرداري از او، از اعتماد و توجه ويژه آمريكا نيز برخوردار باشد. تا اين كه جمشيد آموزگار را كه به مدت بيست سال در صحنه سياسي ايران در جريان انواع كارها قرار گرفته بود، به اين سمت انتخاب كرد. فاجعه آتشسوزي سينما ركس آبادان، شهادت آيتاللَّه سيد مصطفي خميني، اعلام فضاي باز سياسي، چاپ مقاله اهانتآميز عليه امام در روزنامه اطلاعات، وقايع خونبار 19 دي قم و 29 بهمن 56 در تبريز از جمله وقايع دوران نخست وزيري آموزگار بود. سرانجام اين عنصر خود فروخته پس از يك سال صدارت، به علت عدم موفقيت در كنترل نهضت اسلامي به رهبري امام خميني(ره) و گسترش انقلاب به سراسر كشور در چهارم شهريور 1357 از مقام خود استعفا داد.
تشكيل جهاد دانشگاهي به فرمان "امام خميني"(ره) (1359 ش)
پس از پيروزي انقلاب اسلامي، فضاي جامعه از فرهنگ طاغوتي پاك نشده بود و مظاهر آن در همه جا به چشم ميخورد. همچنين عوامل فعال طاغوتي در دانشگاهها مانع اشاعه فرهنگ اسلامي بودند. در نتيجه دانشجويان در برابر اين مسأله، به مقابله برخاستند و دانشگاهها تعطيل شد. حضرت امام با تأييد اين حركت، فرمان تشكيل نهاد انقلابي جهاد دانشگاهي را صادر كردند تا پس از تشكيل ستاد انقلاب فرهنگي، فرهنگ منحط غربي از مراكز علمي و فرهنگي كشور زدوده شود. اين مركز فرهنگي در سال 1363، به عنوان ستاد اجرايي انقلاب فرهنگي تغيير نام داد تا اين كه در سال 1364، پس از استقلالِ دانشگاهها و جدا شدن وزارت فرهنگ و آموزش عالي، مجدداً به عنوان جهاد دانشگاهي مطرح گرديد. بر اساس اساسنامه اين نهاد جهاد دانشگاهي نهادي است عمومي و غير دولتي، زير نظر شوراي عالي انقلاب فرهنگي، داراي شخصيت مستقل و از لحاظ استخدامي و مالي، تابع مقرراتي است كه در چهارچوب اختيارات قانوني به تصويب هيئت امناي جهاد دانشگاهي ميرسد. از سال 1369، جهاد دانشگاهي به عنوان پلي ميان دانشگاه و بخش صنعتي و خدماتي كشور معرفي و محل استقرار آن، بيرون از دانشگاه تعيين شد. گسترش تحقيقات و شكوفايي روحيه پژوهش، گسترش طرحهاي كاربردي و نيمه صنعتي از طريق پيوند با مراكز علمي و تحقيقاتي به منظور به كارگيري وظايف و توسعه امور فرهنگي در سطح جامعه از طريق همكاري با حوزه و دانشگاه و ساير مراجع و نهادهاي فرهنگي به ويژه براي نسل جوان، از اهداف مهم جهاد دانشگاهي ميباشد.
شهادت شهید محمود غلامی (1339ش)
شهید محمود غلامی در تاریخ چهاردهم اسفندماه سال ۱۳۳۹ش در روستای دشت مزار از منطقه دماوند در یک خانواده مذهبی چشم به جهان گشود. محمود، دوران تحصیلات خود را با موفقیت پشت سر گذاشت. غلامی دارای اخلاق و رفتاری نیکو و پسندیده بود و نسبت به انجام فرائض دینی بسیار مقید و حساس بود. وی در راه‌اندازی پایگاه بسیج نیز نقش و فعالیت چشم‌گیری داشت. با شروع جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی ایران به ندای پیامبرگونه حضرت امام خمینی (ره) لبیک گفت و به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام گردید تا این‌که سرانجام در تاریخ شانزدهم اسفندماه سال ۱۳۶۱ش در سن ۲۲ سالگی در منطقه شرق بصره به صف یاران شهیدش پیوست و سرافرازانه عاشورائی گشت. فرازی از وصیت‌نامه: سپاس خداوندی را که شناخت معرفت خویش را به من آموخت. انتخاب راه شهادت که در صدر اسلام اولین‌بار از سوی مردانی چون حسین علیه‌السلام، ابوذر و یاسر برگزیده شد؛ تا امروز به جوانان ایران‌زمین به ارث رسید. شما نیز با کار و کوشش خود، انقلاب را یاری کنید و ما نیز با خون خود ریشه آن را آبیاری می‌کنیم. مرگ در بستر، ذلت است و این را بدانید که تا کفر هست لشگریان اسلام آرام نخواهند نشست. تذکر دیگر این‌که امام را همیشه دعا کنید زیرا با رهنمودهای او انقلاب تا این حد پیش رفته است.
دکتر عبدالعلی جهانشاهی رئیس بانک مرکزی ایران به سمت سفیر اقتصادی ایران در اروپای غربی منصوب شد(1352ش(
گمرک جلفا آتش گرفت. (1355ش)
در این آتش سوزی ده ها هزار تن کالا طعمه حریق شد و پس از 24 ساعت آتش سوزی به کمک آتش نشان های اتحاد جماهیر شوروی آن را خاموش کردند.
امیرعباس هویدا از طرف شاه به جای امیر اسدالله علم به وزارت دربار منصوب شد(1356ش(
مشيرالدوله انتخابات دوره چهارم را متوقف ساخت (1299ش(
.........................................................................................................................................
رویدادهای مهم این روز در تقویم هجری
رحلت آيتاللَّه شيخ "هادي تهراني" عالم و فقيه مسلمان(1321 ق)
شيخ هادي فرزند مولي محمدامين تهراني، از بزرگان علماي طراز اول اوايل قرن چهاردهم، عالم به فروع و اصول، جامع معقول و منقول و داراي تاليفات متعدد است. وي مقدمات تحصيل را از علماي تهران و اصفهان فراگرفت. آيت اللَّه تهراني در نجف اشرف از پرورش يافتگان حوزهي درس فاضل ايرواني، ميرزا محمد حسن شيرازي، شيخ مرتضي انصاري، شيخ عبدالحسين جَنّات و صاحب روضات الجنات بوده است. آثار گرانبهاي او كه حاكي ازمراتب بالاي علمي اوست، عبارتند از: اتحادُ الوجود و الماهيه، الاِتقان، الارث، الاستِصحاب، اصالةُالبِرائه، منظومه في الكلام، التوحيد و دائِعُ النبوه في الاحكام الشرعيه.
درگذشت "ميرزا حسين خليلي" از رهبران مشروطه(1326 ق)
حاج ميرزا حسين فرزند حاج ميرزا خليل تهراني از فقهاي شيعه در قرن چهاردهم هجري و از پرورش يافتگان حوزهي درس شيخ محمدحسن نجفي صاحب جواهر و شيخ مرتضي انصاري بود. ايشان پس از فوت حاج ميرزا محمدحسن شيرازي، مرجع تقليد بعضي از مناطق شيعهنشين گرديد. آيت اللَّه خليلي از رهبران نهضت مشروطيت در نجف بود كه باتشكيل چند انجمن، روحيهي مبارزه با استبداد را در ايرانيها تقويت نمود. از ايشان آثار خيريهاي بر جاي مانده كه از آن جمله ميتوان به بناي دو مدرسه در محلهي عمارهي نجف اشرف اشاره نمود. اين عالم بزرگ در روز جمعه دهم شوال 1326 قمري در مسجد سهله وفات يافت و پس از انتقال به نجف اشرف در مقبرهي خصوصي خود مدفون گرديد.
درگذشت ابوعلي محمد بن عبداله بغدادي معروف به ابن مقله (328ق)
اِبْن ِ مُقْله، ابوعلی محمد بن علی بن حسین (حسن) بن عبدالله شیرازی (شوال ۲۷۲- ۳۲۸ قمری/ مارس ۸۸۶ -۹۴۰ میلادی)، ادیب، خوشنویس، مبتکر و مبدع خطوط مختلف و وزیر عباسیان. ابداع و تنظیم خطوط ششگانه و اصول دوازده‌گانه خوشنویسی را به او نسبت می‌دهند که تحول عظیمی در سیر نگارش حروف به سمت خوشنویسی هنرمندانه به شمار می‌رود و نقطه عطفی در خوشنویسی اسلامی است. ابن مقله در عصر روز پنجشنبه ۲۱ شوال سال ۲۷۲ه.ق در بیضا فارس متولد شد. این هنرمند توسط خلیفه عباسی المقتدر بالله به وزارت برگزیده شد. در سال ۳۱۸ ه.ق به‌دنبال سخن‌چینی و تهمت حسودان از مقام خود عزل شد. او از بغداد به زادگاهش فارس برگشت و تا سال ۳۲۰ ه.ق در آنجا ماند. پس از شورش مردم بغداد علیه المقتدرو پس از سقوط او القاهر بالله به خلافت رسید. در زمان القاهر، ابن‌مقله دوباره به وزارت رسید. چندی بعد باردگر با تهمت‌های اطرافیان خلیفه او را از وزارت عزل کرد. پس از چندی باز مردم بغداد شوش کردند و القاهر را نیز از تخت به زیر آورده و در چشمانش میل کشیدند. بس از او پسرش با لقب الراضی بالله به خلافت رسید و ابن مقله باردگر به‌وسیله او به صدارت رسید ولی برای بار سوم از صدارت خلع و درنهایت پس از شکنجه و آزار درپی بدخواهی عده‌ای حسود، دست راست این هنرمند را از بدنش جدا کردند. ولی چون الراضی پشیمان شده بود، دستور داد به مداوای او بپردازند، اما مداوا سودی نبخشید. پس نوشتن با دست چپ را تمرین کرد و حتی قلم را به آرنج دست راست می‌بست و می‌نوشت. گفته شده که او در این کار هم موفق گردید. بيشترين شهرت ابن مُقلَه در هنر خوشنويسي است. وي حروف را به شكل هندسي بسيار زيبايى مينوشت و بسياري از شرح حال نويسان، او را نخستين طراح رسم الخط و شيوهي جديد خط عربي دانستهاند. همچنين ابن مُقلَه مخترع خط ثُلْث، نَسخ، رِقاع و... است و چندبار قرآن را با خط خوش نگاشت. از آثار ابنمقلَه ميتوان به كتاب رساله في علمِالخَط و القَلَم اشاره كرد. ابن‌مقله در سال ۳۲۸ه.ق چشم از جهان فرو بست.
.........................................................................................................................................
رویدادهای مهم این روز در تقویم میلادی
درگذشت "آنتوني فانْ ديكْ" نقاش معروف بلژيكي (1641م)
آنتوني فان ديك، نقاش معروف بلژيكي در 23 نوامبر 1599م بلژيك به دنيا آمد. وي از سالهاي اوليه عمر، نقاشي را زير نظر استادان هنرپرور زمان آموخت و همين كه به حد رشد رسيد، خود، در نقاشي يك استاد مسلم شد. فان ديك پس از آن مدتي در ايتاليا زندگي كرد و از آثار نقاشان ونيزي بهره برد. دوره ايتاليايى كارِ فانديك با چهره نگاري و نقاشي موضوعات مذهبي، به شيوهاي شخصي، براساس دستآوردهاي استادان ونيزي مشخص ميشود. وي سالياني نيز در انگلستان حضور يافت و به مقام نقاش دربار چارلْزْ اول پادشاه انگليس رسيد. فان ديك در انگلستان شيوهاي در چهرهنگاري و رسم پُرْتْرِه يا صورت ابداع كرد كه با سليقه اشرافيت انگليسي سازگار بود به طوري كه پُرتْرههاي او از اشراف و بچههايشان در ميان زيباترين آثار فان ديك قرار دارند. فان ديك استانداردهاي ويژهاي براي پُرتره انگليسي وضع كرد كه از ويژگيهاي فان ديك در نقاشي، پوشاك فراوان بود. او يك سري گراور و نقاشي سياه قلم از نويسندگان و هنرمندان روزگار خويش پديد آورد كه در شمار شاهكارهاي نقاشي قرار دارند. وي همچنين مجسمههايى از چهره مشاهير روزگار خود ساخت. فان ديك غالباً مدل خود را به طرزي با وقار و پرشكوه بر پس زمينهاي از منظره طبيعي، نقاشي ميكرد كه اين شيوه كار او، تا دو قرن بعد سرمشق چهرهنگاران انگليسي قرار گرفت. از فان ديك صدها اثر مهم بر جاي مانده كه چارلز اول در شكار و رستاخيز مسيح(ع) از آنجملهاند. آنتوني فان ديك به عنوان مشهورترين نقاش پُرتْرهپرداز قرن هفدهم، سرانجام در هفتم اوت 1641م در 42 سالگي درگذشت.
فاجعه آتشفشان كوه "په له" در "جزيره مارتينيك" و مرگ چهلهزار نفر (1902م)
جزيره مارتينيك يكي از جزاير كوچك واقع در اقيانوس اطلس است كه 1100 كيلومتر مربع وسعت و نيم ميليون نفر جمعيت دارد. با فعال شدن كوه آتشفشان معروف "په له" در اين جزيره در هفتم اوت سال 1902م، شهرسن پيِر با بيش از 300 هزار سكنه، زير آتش و لايه غبار پوشانده شد و چهل هزار نفر را به كشتن داد.
تولد "فرانچِسْكو پِتْرارْكْ" شاعر و اديب برجسته ايتاليايي (1304م)
فرانچسكو پِتْرارْكْ، اديب معروف ايتاليايى در هفتم اوت 1304م، در اين كشور به دنيا آمد. وي در ابتدا در رشته حقوق تحصيل كرد اما دنباله آن را نگرفت و همه وقت خود را به ادبيات مصروف داشت. مدتي نگذشت كه به سبب هوش سرشار، فرهنگ وسيع، دانستن آداب و ظرافت در رفتار، توجه مقامات حكومتي و مذهبي را به خود جلب كرد و به مشاغل دولتي دست يافت. وي طي سالهاي بعد، با مطالعه فراوان، معلومات هنري و فكري را بر وسعت تجربه افزود و با سرودن اشعاري زيبا، نشان افتخار شاعران ايتاليا را در 37 سالگي دريافت كرد. پترارك با سرودن ديوان نغمهها، در سراسر اروپا از احترام و ستايش بزرگان ادب برخوردار شد و رو به ترقي نهاد. در پترارك، عشق به فرهنگ و ادب كهن يونان و روم كه بر مبناي انساني قرار داشت، بسيار شديد بود. مطالعات او را در اين زمينه نميتوان مطالعات مردي محقق يا گردآورنده دانست، بلكه كوشش فاضل و اديبي است كه قصد دارد جهان از دست رفتهاي را دوباره زنده كند. وي در اثر دو جلدي خود به نام زندگي در انزوا، زندگي در عالم انزوا را كه به بشر امكان ميدهد تا قواي معنوي و اخلاقي خود را تكامل بخشد ستايش ميكند. شاعر، زندگي در انزوا را در برابر زندگي پرمشغله و پر اضطراب قرار ميدهد كه به سبب جاهطلبي و هواي نفس، پيوسته دچار آشفتگي است. زندگي در تنهايى، انسان را به تفكرات مذهبي كه بيشتر جنبه فلسفي دارد، همچنين به لذت بردن از طبيعت وا ميدارد. علاوه بر آن، ادبيات و زندگي، از نظر پترارك در زمينه بشر دوستي با يكديگر تلفيق مييابد. پترارك در طي سالهاي پس از آن، منظومه افريقا در نه جلد، ديوان پيروزي و قطعه شعرهاي روستايى را سرود. اما مهمترين اثر پترارك، نامهها نام دارد كه در 24 جلد به نگارش درآمد و اين نامهها، مدارك بسيار پرارزشي در تاريخ فرهنگ اروپا به شمار ميآيد. پترارك از نظر تبحّر در علوم ادبي و پيروي از زبان و ادبيات باستاني يونان و روم، پيشواي نهضتي فرهنگي است كه سراسر جهان را فرا گرفت. از نظر شعر، پترارك، قالب غنايى و سنتي شعر را تكميل كرد. پترارك قدرتي بلامنازع در فرهنگ و ادب عصر خود به شمار آمده و به نحو قاطعي در تعيين راه ذوق و سليقه زندگي معنوي دوره رنسانس نفوذ داشته است. به طوري كه پترارْكيسْمْ، تمايل شاعرانهاي است در پيروي از اشعار پتراركْ كه ابتدا در ايتاليا و سپس در اروپا تا قرن شانزدهم ميلادي رواج داشته است. به طور كلي، افكار پترارك بر ضد افكار قرون وسطي بود. وي در بسياري از علوم خصوصاً تاريخ و باستانشناسي مطالعاتي داشت و سبك خاصي كه آميخته با سبك نويسندگان قديم و معاصر بود، به وجود آورد و غزلياتي به زبان عاميانه سرود. وي محقق و مورخي بزرگ و صاحب مطالعات زياد در كتب خطي قديم و يكي از مبرّزترين افراد بشر دوست در عصر تجدد بود. پترارك عقيده داشت كه نبايد پيوسته به فكر رستاخيز و آخرت بود بلكه بايد از زيبايى و لذتهاي زندگاني بهرهمند شد. وي با سنن و عاداتْ، مخالفت ميكرد و ميگفت حقايق را بايد به وسيله مشاهده و پژوهش و استدلال كشف نمود. با داشتن اين عقايد، پترارك قهراً وجه اشتراكي با دورههاي درخشان يونان و روم پيدا ميكرد. به اين جهت كوشيد تا فرهنگ باستان را زنده كند و در آثار خود و كتابهايي كه در ادبيات و نقد شعر و اخلاق نوشت، اوج گذشته را ظاهر سازد. فرانچسكو پترارك سرانجام در 21 نوامبر 1374م در هفتاد سالگي درگذشت و در معبد بزرگي در رُم كه افراد برجسته را در آن تجليل ميكردند، مدفون شد.
درگذشت "رابيندرانات تاگور" فيلسوف، نويسنده و شاعر هندي (1941م)
رابيندرانات تاگور، فيلسوف و اديب شهير هندي در 6 مه سال 1861م در خانوادهاي برهمايى در كلكته هندوستان به دنيا آمد. پدربزرگش مروج آيين برهمايى و پدرش مردي دانشمند بود. وي از كودكي شعر ميسرود به طوري كه در چهارده سالگي نخستين شعر خود را در جشن ملي - فرهنگي بنگاليها خواند. تاگور در سيزده سالگي به همراه پدر به سير و سفر پرداخت و در هفده سالگي به همراه برادر به انگلستان سفر كرد و در رشته حقوق به تحصيل پرداخت. او در آن كشور شروع به مطالعه زبان انگليسي و تحقيق و جستجو درباره شاعران انگليسي نمود و خود نيز كتابهايى را كه به زبان بنگالي نوشته بود به انگليسي ترجمه كرد. وي به زودي به اصول تعاليم كهن و مكتبهاي فلسفي هند روي آورد و به آثار شاعران گذشته بنگالي و انگليسي دلبستگي يافت. وي تا قبل از 18 سالگي 7000 بيت شعر سرود و در اين كار تبحّر يافت. اين متفكر هندي در سال 1901م مدرسهاي با نام خانه صلح تأسيس كرد و همه نظرياتش را درباره چگونگي آموزش و پرورش، در اين مدرسه به مرحله اجرا و عمل درآورد. تاگور در اين مؤسسه، همواره به تربيت و ارشاد جوانان هندي و در پيشرفت معنويشان براساس انديشههاي مذهبي و سنتي ميپرداخت. اين سازمان تربيتي در سال 1921م توسعه يافت و به دانشگاه تبديل شد. تاگور به موازات نشر مقالات و كتابهاي گوناگون، درباره مسائل تربيتي و فرهنگي، همچنان به خلق آثار ادبي محض، ادامه داد. تاگور از دوستان نزديك گاندي، پيشواي هند بود و خود نيز هنرمند و متفكري بزرگ با افكاري بلند و نوشتهها و تابلوهايى بسيار جالب به شمار ميرفت. اين شاعر هندي در اشعار و نوشتههايش، توصيفات لطيفي از طبيعت را با تفكرات مذهبي و فلسفي در هم آميخته است. فلسفه تاگور نيز مخلوطي از فلسفه شرقي و اخلاقيات مسيحي و يهودي بود. وي چندان رغبتي به حيات اخروي نشان نميداد و آنچه بيشتر مورد توجه او بود تحول مترقيانه انسان در زندگي فعلي او بود. تاگور عقيده داشت كه اين تحولْ فرايند يادگيري از طريق رنج است. او اين انديشه را به زيبايى تمام در يكي از اشعار خود بيان ميكند. از ميان آثار منثور تاگور كه بيان كننده فلسفه اوست، شايد دلانگيزتر از همه، مجموعه نامههاي خارجي است كه در سال 1921م انتشار يافت. همچنين از رابيندرانات تاگور حدود 60 ديوان شعر، چهل داستان كوتاه و بلند، پنجاه نمايشنامه و تعدادي رساله و كتاب فلسفي به جاي مانده كه بيشتر آنها به زبان انگليسي ترجمه شده است. اين انديشمند هندي در 1913م به عنوان اولين آسيايى، جايزه نوبل ادبي را دريافت كرد و شهرتي جهاني يافت. اين جايزه، نه تنها به خاطر زيبايى شاعرانه سبكش در نوشتن، بلكه به خاطر عمق فلسفي افكارش به او اعطا شد. تاگور تنها شاعري غزلسرا نبود، بلكه مديحهسرا، حماسهسرا و نويسندهاي ميهنپرست بود، براي كودكان شعر ميسرود و در كنار انديشههاي فلسفي استوار، طبع بذلهگو و طنزآميزش نيز تجلي ميكرد. نمايشنامههايش از محيطي رنگين و خوشآهنگ و هيجان فراوان برخوردار بود. به موسيقي و نقاشي علاقه خاص داشت و موسيقي را زبان روح و نقاشي را وسيله نزديكي به عالم طبيعت ميدانست. تاگور اساس مذهب را برپايه نيكي و زيبايى نهاده بود و تمدن واقعي را در تحمل سختيها و متانت روح ميدانست. از نظر تاگور، كمال مطلوبْ در عظمت روح و دست يافتن به عالم ناشناخته است و بشر تا درون خود را نشناسد معني واقعي زندگي را درك نميكند. اما مفهوم اين نظر، كنارهگيري از زندگي و لذت نيست. آثار متنوعي از تاگور بر جاي مانده كه باغبان، گورا، وطن و جهان، گيتاجاني، خاطرات من، قرباني و پُستخانه از آن جمله است. رابيندرانات تاگور سرانجام پس از يك عمل جراحي، در هفتم اوت 1941م در هشتاد سالگي در خانهاي كه به دنيا آمده بود، درگذشت.
روز ملي و استقلال "ساحل عاج" از استعمار فرانسه (1960م)
كشور جمهوري ساحل عاج با 322/463 كيلومتر مربع مساحت در غرب قاره افريقا، در كنار خليج گينه و در همسايگي كشورهاي ليبريا، مالي، بوركينافاسو و غنا واقع شده است. جمعيت آن در حدود 15 ميليون نفر ميباشد كه بيشتر آنها مسلمان و حدود 20% مسيحي ميباشند. پايتخت ساحل عاج "ياموسوكرو" و از شهرهاي مهم آن آبيجان، بوآكه و دالوئا است. زبان رسمي در ساحل عاجْ فرانسوي و نژاد مردم سياه ميباشد. واحد پول ساحل عاج فرانك سي اف آ بوده و خط آنها لاتين است. پيشبيني ميشود جمعيت اين كشور تا سال 2025 بيش از 23 ميليون نفر خواهد بود. در قرن شانزدهم ميلادي پرتغاليها در اين سرزمين، نواحي مسكوني ايجاد كردند. در نيمه قرن نوزدهم، فرانسه اين مناطق را به اشغال خود درآورد و با تصرف مناطق ديگري در اين قسمت، افريقاي غربي فرانسه را شكل بخشيدند، ولي در 1891 ساحل عاج در امور داخلي، خودمختاري گرفت بعد از پايان جنگ جهاني دوم، حزب اتحاد دموكراتيك افريقا تأسيس شد و در ساير كشورهاي تحت استعمار نيز شعباتي داير كرد. اين حزب سپس اعتراضات و اعتصابات گوناگوني را سازماندهي نمود. سرانجام در 7 اوت 1960، ساحل عاج به همراه چند مستعمره ديگر فرانسه در افريقا به استقلال دست يافت و نوع حكومت خود را جمهوري چند حزبي با يك مجلس قانونگزاري اعلام نمود. بعد از استقلال و به مدت بيش از 30 سال "فليكس بوآني" رهبر اتحاد دموكراتيك افريقا مقام رياست جمهوري را در اختيار داشت.
امضای قرارداد موستار میان مسلمانان و كروات‌ها (1996م)
اين توافقنامه براي پايان دادن به بحران‌ها در شهر موستار ميان كروات‌ها، مسلمانان و اتحاديه اروپا به امضا رسيد. طبق قرارداد موستار، نمايندگان اتحاديه اروپا شش ماه پس از امضاي اين قرارداد در شهر موستار حضور يافتند و به‌طور رسمي اداره آن را به عهده گرفتند و در اين توافقنامه همچنين مسائلي چون تأسيس اداره شهرداري مؤثر با همكاري كامل با فرستاده ويژه اتحاديه اروپا، برپائي گردهمايي شوراي شهرداري در ماه اوت و انتخاب شهردار و معاون آن و كروات بودن شهردار قيد شده بود.
درگذشت " اليور هاردي ، " کمدين آمريکايي (1957م)
با نام اصلی نورویل هاردی هنرپیشه کمدی سینمای آمریکا است. وی همراه استن لورل گروه دو نفره تشکیل دادند که به مدت سی سال فیلم‌های کمدی بسیاری را تولید کردند.
درگذشت ادوارد شواردنادزه ، ییس جمهوری پیشین گرجستان و وزیر امور خارجه اسبق اتحاد جماهیر شوروی (2014 م)
ادوارد شواردنادزه ۲۵ ژانویه ۱۹۲۸ میلادی در روستای ماماتی در منطقه لانچ خوتی شوروی سابق به دنیا آمد. در سال ۱۹۵۱ میلادی از مدرسه کمیته مرکزی حزب کمونیست جمهوری سوسیالیست گرجستان فارغ التحصیل شد. در سال ۱۹۵۹ میلادی وی مدرک تخصصی در رشته تاریخ را از موسسه کوتایسی دریافت کرد. وی طی سال های ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۱ میلادی دبیر کل کمیته مرکزی و شاخه جوانان حزب کمونیست گرجستان بود. وی در سن ۲۰ سالگی به حزب کمونیست گرجستان پیوست و به سرعت پله های ترقی را طی کرد و به ریاست این حزب در گرجستان رسید. در سال ۱۹۶۱ میلادی دبیر کل کمیته منطقه ای این حزب شد. شواردنادزده در سال ۱۹۶۴ میلادی معاون وزیر امنیت عمومی گرجستان شد. در سال ۱۹۶۵ میلادی ریاست این وزارتخانه را برعهده گرفت و از سال ۱۹۶۸ میلادی به سمت وزارت کشور گرجستان منصوب شد. وی تا سال ۱۹۷۲ میلادی این سمت را در اختیار داشت و در این سال به عنوان دبیر کل کمیته شهری تفلیس از حزب کمونیست گرجستان انتخاب شد. پاییز همان سال وی به ریاست کمیته مرکزی حزب کمونیست گرجستان رسید و به مقام رسمی عالی رتبه ای در جمهوری گرجستان تبدیل شد. فعالیت سیاسی شواردنازده همزمان با اجرای پرسترویکا در اتحاد جماهیر شوروی شد. در سال ۱۹۸۵ میلادی میخائیل گورباچف رئیس جمهور شوروی سابق شواردنادزه را به عنوان وزیر خارجه پیشنهاد داد. شواردنادزده وزیر خارجه شوروی شد تا نظاره گر پایان جنگ سرد و عادی شدن روابط مسکو و غرب باشد. وی همچنین شاهد اتحاد دو آلمان بود. وی به یکی از همراهان اصلی و نزدیک گورباچف برای اجرای سیاست های شوروی سابق تبدیل شد. طی سال های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ میلادی وی عضو دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست بود. وی در سال ۱۹۹۱ میلادی از سمت وزیر خارجه شوروی کناره گیری کرد و ریاست سازمان سیاست خارجی را بر عهده گرفت. در سال ۱۹۹۲ میلادی شواردنادزه به گرجستان بازگشت تا ریاست شورای دولتی جمهوری این کشور را بر عهده گیرد. در اکتبر همان سال شواردنادزه پس از برگزاری انتخابات پارلمانی به نخست وزیری انتخاب شد. ۵ نوامبر ۱۹۹۵ میلادی نیز اکثریت مردم گرجستان وی را به عنوان رئیس جمهور انتخاب کردند. ۹ آوریل ۲۰۰۰ میلادی وی بار دیگر در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی رسید و حمایت ۸۰ درصد مردم گرجستان را جلب کرد. زمانی که شواردنازده به گرجستان بازگشت درگیری های داخلی متوقف شد. ژوئن ۱۹۹۲ میلادی در شهر سوچی توافقنامه آتش بس امضا شد تا درگیری های گرجستان اوستیا و گرجستان و آبخازیا به پایان برسد. وی در سن ۸۶ سالگی بعلت بیماری از دنیا رفت.
