پنج شنبه, 29 تیر 1391 ساعت 04:30
همسفر با رمضان
رمضان با نام بزرگ تو پیوند خورده است. ای مولای متقیان، سرور موحدان و شهید بزرگ تشیع، ای علی(ع)!
هر روز که در میهمانی خداوند بر خوان معرفت او حاضر می شویم، تو ای امام متقین صورت نمادینی هستی که روزه با یاد تو معنا می یابد؛ ای همسفر رمضان! مومن در سیرۀ تو مردی را می یابد که جان عبیرآمیز خویش را در بحر گوارای رمضان پاکیزه کرده و سفر به حضور عشق را آغازیده است.
هنوز صدای زخمی تو از گلوی زخمی منارۀ مسجد کوفه به گوش می رسد. ما جان خود را به نغمۀ نوازشگر تو می سپاریم و تو هر روز پیام نیکی، پارسایی و عشق را در معبر زمان در نهانخانۀ روح ما زمزمه می کنی.
ای معنا دهندۀ روزه! ای تجسم ماه صیام! پس قرنها و نسل ها هنوز هم شیعه با خاطرۀ عدالت تو زندگی می کند. ما شیعیان در میدان نبرد با ظلم و جهل و الحاد پاره های تن خویش را پشتوانۀ عشقی می کنیم که به تو و به پیام روشنی بخش تو داریم.
هر روز آوای تو در گذار زمان و مکان ما را به تقوا و حریّت می خواند و ما کلام تو را منشور زندگی خویش کرده ایم. آنجا که در ابلاغ پیام بزرگ خداوند فرمودی: «ذمتی بما اقول رهینه».
هنوز ما با تأسی از تو، ای پیشوای گردن فرازی و آزادی، بر قلۀ زمان گردن می افرازیم.
هنوز بازار داغ تهمتی که پیشانی مبارک تو زخم آن را بر خود پذیرفت بر جان خویش پذیراییم و چون تو ای بزرگ! بر درستی راه خویش پای می فشاریم.
قاسطین و مارقین و ناکثین در جهان هول انگیز حاضر ما، امت مسلمان را به جرم پیروی از تو نشانه رفته اند. تو تمامت خوبی بودی، دست خداوندی صنعتگری خویش را در خلقت آدمی به تمام و کمال در وجود تو متجلی کرد و تودر زمرۀ برگزیدگان خلقت شدی. از همین رو تمامت بدی در مقابل تو قد برافراشت. هر آنچه ناراستی و دغل بود در وجود دشمنان بسیار و متفاوت تو متجلی بود و تو با این همه مقابله می کردی.
پیام خون تو در معبر زمان خاموش نشد. هر روز کسی علم عدالت خواهی تو را بر دوش گرفت و با هر آنکه آدمی را از بندگی خداوند به بندگی خویش می خواند به مقابله ایستاد.
ای مجاهدی که تنها برای حق شمشیر می زدی و هوای نفس و خشم خویش را در گرماگرم جهاد فرو می نشاندی! هر ضربه ات آیتی بود و چه بسیار روزگاران که حیات نهضت محمد(ص) پیامبر خاتم وابسته به شمشیر تو بود، تا بدانجا که رسول در وصف تو گفت: «لافتی الاعلی لاسیف الا ذوالفقار».
از آن دست مجاهدانی بودی که خود آنان را بدین گونه شناسانده ای. «حملوا بصائرهم علی اسیافهم» ضربۀ تو هجوم بصیرت و خودآگاهی بود و در هر کوششی رنگ روشنی و صداقت از تمامی حرکاتت هویدا.
تن تبدار ما چون پیکر مقدس تو زخمی است. ما را به جرم اقامۀ حکومت علوی از چهار سوی سنگ می پرانند و دشنام می گویند و گوش زمان بر پیام آسمانی ما بسته است. در هنگامۀ خدعه و فریب و مکر، گویی گروهی مصداق عینی سخن خداوند کریم هستند که فرمود: «ختم الله علی قلوبهم و علی سمعهم و علی ابصارهم غشاوه».
تو فراتر از زمانه بودی و در حجم اندک عصر خویش نمی گنجیدی. عرصۀ تنگ افهام خلق گنجای بحر زخار سخنان تو را نداشت. سر بر چاه می کردی و دردهای خویش را در سیاهی نخلستانهای مدینه با ظلمت شب در می آمیختی؛ چرا که زمانه، زمانۀ نامرادی بود و جاهلیت این بار در لباس توحید به میدان آمده بود.
در عرصۀ جاهلیت جدید، ما پاسداران پیامهای حیاتبخش اسلام و حافظان انقلاب اسلامی، به تأسی از امام راحل و رهبر معظم انقلاب اسلامی کلام روشن تو را بر همگان فرو می خوانیم بدین امید که روزنی بر این سمج آهنین گشوده شود.
ای علی (ع) ای بزرگ بزرگان! ای تمامت تجلی حقیقت! ما بیش از هر روزگاری به تو و به آموزه های ارجمند تو نیازمندیم. شیعیان خویش را در یاب و کفی از دریای متلاطم معرفت خویش را بر کام تشنۀ ما فرو ریز.
منتشرشده در
در رسانه ها
آخرین‌ها از Super User
- درگذشت احياگر موسيقي «فلك» ، صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/12/2
- بعثت شادابي حيات - صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/11/18
- حضور در تئاتر لیلی و مجنون در تالار وحدت ؛ نمایشی از یعقوب صدیق جمالی
- عکس خوانی دکتر شعردوست (دیپلمات سابق و پژوهشگر آسیای میانه و قفقاز)
- بزرگداشت هشتادوچهارمین سالگرد تولد استاد ساوالان
