جمعه, 27 تیر 1393 ساعت 04:30
«شهید شب قدر» یادداشت دکتر شعردوست در پایگاه تحلیلی-خبری «نصر نیوز»
لبۀ تیز کینه و حقارت بر تارک ابر مرد اسلام می نشیند و خون مولود کعبه بر دامن ابن ملجم شتک می زند که عقده های دنیاییش را در شهادت بزرگ مردی جست و جو می‌کند که دنیا را، دنیا را، دنیا را، سه طلاقه کرده است. و نخستین شهید محراب، ضربت خورده ازکینۀ حقیران دهر، رستگار ترین آفریده یزدان است و ساقی کوثر است و همسرکوثر امت و گواه هموارۀ تاریخ بر مظلومیت شیعه؛ که پیشانیش همواره از خونش سرخ است و فریاد حق جویی و عدالت خواهیش، فریاد برائت از استکبارش بر فراز تاریخ آونگ است و خواب مستکبران را برمی‌آشوبد. علی(ع) مرد محبت و آبادانی، که با هر ضربه ای بر خاک، چشمه ای جوشان پدید می‌آورد، که نیم شبان، روزی یتیمان و بیوه‌گان را در حریر حُبَش می پیچد و به در خانۀ مستمندان می رساند. علی(ع) که ذوالفقارش برترین شمشیر اسلام است، با همان دستانی که خیبر را به بازیچه ای بدل می‌کند، برای یتیمان بیوه زنی لقمه می گیرد. دستان علی(ع) سر پناه است، همۀ یتیمان به زیر دستان علی(ع) پناه می‌آورند. قلب علی(ع) مأمن خداست. همۀ راه گم کرده‌گان از او نشان می جویند و... همان که محاسن به خون خویش خضاب می بندد و از ورای محراب به لقای جانانی می‌رود که عمری رنج و درد را برای او بر تابیده بود.
***
در شمیم لیالی قدر لیالی جان تازه می کنند، نفوس واخورده در این لیالی اطمینان می جویند و راضیۀ مرضیه می‌شوند. لیالی قدر، عزت فراموش شده انسان را فرا یاد او می آورند. لیالی قلدر عظمت قرآن را یادآوری می کنند. آن عظمتی که چون دم دست ماست، عادت شده ماست و به ما _بشر هبوط کرده از جنت المأوی _ فرصتی دست می دهد که رخت عادت از قامت بینشمان برکنیم؛ و تورقی دیگرسان از قرآن داشته باشیم که قرآن، اعجاز خاتم الانبیاء یادگاری از روزان گم شده بهشتی است که روزگاری آدمی میهمان آن بود؛ لیالی قدر دروازه های گشوده عرش را به مؤمنان خبر می دهند: ژنده های معصیت از تن و روح برکنید، توبه کنید و سهم خود از رحمت ازلی برگیرید. و مطهر و شفاف شده در لیالی قدر روزی روزان خداوندی را دریافت کنید؛ که علی(ع) در همین لیالی قدر، حکم رستگاری از رب کعبه گرفت و میهمان عرش شد.
ای مؤمن! در این لیالی بساط حزن و یأس از پیش روی پرچین؛ سجادۀ امید و عشق بگستر؛ قامت ببند! دو رکعت نماز عشق آن فرصت نابی است که رمضان به تو می دهد؛ فرصت غنیمت دان. رستگاری بطلب و دل شکسته‌ات را، قنوت گرفته، تقدیم خداوند کن. التیام بخواه! خون دل از دیده‌گان روان کن. جراحت دل عیان کن تا دم نوازش خداوندی بر آن بدمد؛ به سوی دوست راهی از توبه بگشا تا جانت قرآن را دریافت کند.
***
در شمیم لیالی قدر لیالی جان تازه می کنند، نفوس واخورده در این لیالی اطمینان می جویند و راضیۀ مرضیه می‌شوند. لیالی قدر، عزت فراموش شده انسان را فرا یاد او می آورند. لیالی قلدر عظمت قرآن را یادآوری می کنند. آن عظمتی که چون دم دست ماست، عادت شده ماست و به ما _بشر هبوط کرده از جنت المأوی _ فرصتی دست می دهد که رخت عادت از قامت بینشمان برکنیم؛ و تورقی دیگرسان از قرآن داشته باشیم که قرآن، اعجاز خاتم الانبیاء یادگاری از روزان گم شده بهشتی است که روزگاری آدمی میهمان آن بود؛ لیالی قدر دروازه های گشوده عرش را به مؤمنان خبر می دهند: ژنده های معصیت از تن و روح برکنید، توبه کنید و سهم خود از رحمت ازلی برگیرید. و مطهر و شفاف شده در لیالی قدر روزی روزان خداوندی را دریافت کنید؛ که علی(ع) در همین لیالی قدر، حکم رستگاری از رب کعبه گرفت و میهمان عرش شد.
ای مؤمن! در این لیالی بساط حزن و یأس از پیش روی پرچین؛ سجادۀ امید و عشق بگستر؛ قامت ببند! دو رکعت نماز عشق آن فرصت نابی است که رمضان به تو می دهد؛ فرصت غنیمت دان. رستگاری بطلب و دل شکسته‌ات را، قنوت گرفته، تقدیم خداوند کن. التیام بخواه! خون دل از دیده‌گان روان کن. جراحت دل عیان کن تا دم نوازش خداوندی بر آن بدمد؛ به سوی دوست راهی از توبه بگشا تا جانت قرآن را دریافت کند.
منتشرشده در
در رسانه ها
آخرین‌ها از Super User
- درگذشت احياگر موسيقي «فلك» ، صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/12/2
- بعثت شادابي حيات - صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/11/18
- حضور در تئاتر لیلی و مجنون در تالار وحدت ؛ نمایشی از یعقوب صدیق جمالی
- عکس خوانی دکتر شعردوست (دیپلمات سابق و پژوهشگر آسیای میانه و قفقاز)
- بزرگداشت هشتادوچهارمین سالگرد تولد استاد ساوالان
