علی(ع) معیار عدالت و مسلمانی

سالروز ولادت بزرگمرد تاریخ بشریت که دوست و دشمن به فضائلش گواهی می دهند به عنوان «روز پدر» نامیده شده است و برای بزرگداشت مقام پدر چه روزی با معناتر و مناسبتر از سالروز ولادت آن امام همام.

این مناسبت باشکوه برای همۀ پدران فرخنده باد. و گرامی باد یاد پدرانی که در کنار فرزندانشان نیستند. روح پدران درگذشته از جمله پدر بزرگوارم که مهرورزی بر خاندان عصمت و امیرالمومنین را از وی آموخته ام غریق رحمت و نور باد.

***

بی گمان، علی(ع) پس از پیامبر بزرگوار اسلام(ص) کامل ترین و بزرگترین شخصیت عالم هستی است. او مظهر کاملی از اسمای حسنی است که بزرگ ترین فضایل جهان خلقت را در وجود خود دارد. دانش او تمام بطن های غیب و شهود را پیمود، تقوای او درهای تمام گناهان و خطاها را بر وجود مقدسش بست و اقتدارش پشت تمام صاحبان قدرت را به خاک مالید. عدالت علی(ع) جلوه ای از عدل الهی بود و رأفت و مهربانی اش تجلی عشق خداوندی. به راستی که هیچ قلمی توان بازگویی حتی بخش کوچکی از کمال بی انتهای او را ندارد. وجود او همچون شمع فروزانی محفل انسانیت را تا پایان تاریخ روشن نگاه خواهد داشت. اما آیا شأن و منزلت علی(ع) این است که در روز پر سعادت ولادتش تنها به بازگویی فضایلش بپردازیم؟ یا هر بار باید به درس های جاودان زندگی او نیز بیندیشیم و زندگی خویش را بر اساس آن سرمشق های الهی اصلاح کنیم؟ علی(ع) بزرگترین منادی عدالت در تاریخ است. او عدالت را در تمام عرصه های زندگی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، مهمترین ملاک سنجش حاکمان می دید و به هیچ قیمتی آن را قربانی نمی ساخت. در دستگاه عدالت علی(ع) مردم مسلمان بزرگترین شأن و منزلت را داشتند و عوامل حکومت باید همه چیز خود را برای خدمت به مردم مسلمان در کف اخلاص می نهادند. در دستگاه عدالت علی(ع) همگان فرصت هایی مساوی برای رشد داشتند و تنها ملاک ترقی و پیشرفت افراد علم و توانایی و تقوا و عدالت بود. بهرۀ همگان از بیت المال مسلمانان برابر بود و هیچ کس از هیچ خانواده ای حق بهره برداری سوء از ذخایر مالی مسلمانان را نداشتند. در این سازمان عادل حتی غیرمسلمانان نیز حقوقی در سطح عالی داشتند و کشیده شدن خلخال از پای زنی اهل کتاب هم پشت امام امت اسلامی را می لرزاند. علی(ع) همه کس و همه چیز را در برابر قانون الهی برابر می دانست و به هیچ کس اجازه ایستادن در مقابل دستورها و احکام خداوندی را نمی داد. حکومت کوتاه علی(ع) نمودار عالی حکومت اسلامی  است، حکومتی که بهترین و مقبول ترین انسان های زمان به لحاظ علم و عدالت و تقوا در آن به قدرت می رسند و از قدرت تنها و تنها برای اصلاح امور جامعه استفاده می کنند. در چنین شرایطی است که اسلام با همه شئون و تمامیت خود امکان تحقق می یابد. بی گمان، اسلام تمامیتی است که نمی توان بخشی از آن را به فراموشی سپرد. این تمامیت در حکومت عدل علی(ع) تجلی کاملی یافت و به الگویی ماندگار برای تمام مسلمانان و آزادگان جهان بدل شد. در سالروز ولادت پر سعادت قطب عالم امکان، لازم است نگاهی دوباره به آنچه علی(ع) در تابلوی زیبای دستورها و رهنمودهای خویش ترسیم کرد بیفکنیم و خویشتن را یک بار دیگر با آن محک خداوندی بسنجیم.