استاد دولتمند خالاف خواننده «آمدم اي شاه پناهم بده» و «دور مشو، دور مشو» به ابديت پيوست.
دوست گراميام استاد دولتمند خالاف، آهنگساز، نوازنده و احياگر موسيقي «فلك» دار فاني را وداع گفت. از آغازين روزهاي استقلال تاجيكستان با او نه آشنا كه رفيق بودم، در آن سالها كه مسووليت هيات ايراني شركتكننده در جشنهاي استقلال تاجيكستان را برعهده داشتم و براي شركت در جشن استقلال تاجيكستان به دوشنبه ميرفتم، يكي از چند كسي بود كه آخر شب براي ديدارم به محل اقامتم در مهمانسراي دولتي يا بوستانسراي رياستجمهوري ميآمد، ساز در دست... ميگفت خستگي كار روزانه را با لطافت سرود و آواز از تن و روح بزداييد...
اين دوستي ادامه داشت، با دوست شادروانم مرحوم علي مرادخاني آشنا كردم، در استوديوي مركز موسيقي و بعد از آن در استوديوي موزه موسيقي آثار مهمي از دولتمند ضبط كرد، از جمله دستگاههاي موسيقي «فلك» يا «فلكخواني» كه به همت ايشان در آسمان موسيقي تاجيكستان طنين انداخت. دولتمند در آغاز دهه نود هجري خورشيدي، ترانه «پناه» را در مدح علي بن موسي الرضا(ع) ، امام هشتم شيعيان خواند كه در ايران مورد توجه قرار گرفت. شعر «پناه» سروده شاعر معاصر ايراني محمود حبيبي كسبي بود و آهنگسازي اين اثر را طويجان آتاباي نيازي به عهده داشت.در سالهايي كه سفير ايران در تاجيكستان بودم، غير از اينكه از پنجه هنرنواز و نوازندگياش و لحن گيرا و خوانندگياش نيز از مشورتهايش در عرصه توسعه مناسبات موسيقايي بين دو كشور بهره ميبردم. مرحوم استاد جوره بيگ نذري و استاد دولتمند خالاف هنرمنداني بودند كه به استاد شهريار علاقهمند بودند و روي برخي سرودههاي استاد شهريار آهنگسازي كرده و آنها را اجرا كرده بودند.به همين جهت بود كه به همايش بزرگداشت استاد شهريار در تبريز دعوت شد. دولتمند به همراه گروه موسيقي «فلك» خودش، در همايش بزرگداشت استاد شهريار، شب باشكوهي به مردمان هنردوست آذربايجان بخشيد.در آذر ماه سال ۱۳۸۸ با همفكري استاد دولتمند سمينار «موسيقي ملي ايراني و تاجيكي» را برگزار كرديم…
روزگاري گفت برادر دلم تركيده است، براي مداوا به ايران آورديم… قلبش جراحي شد، ميگفت حياتي دوباره يافتهام…به ايران عشق ميورزيد، آن مرحوم بمي از اساتيد استوار فرهنگ و هنر كشورهاي فارسي زبان بود، ميگفت حالا كه افغانستان همزبان را در حوزه فرهنگ و هنر از دست دادهايم بايد ايران و تاجيكستان با هم در معرفي فرهنگ و هنر مشترك دو كشور در جهان هماهنگ پيش بروند.آرزوها و تمنيات بلند در همراهي هنري ايران و تاجيكستان و اجراهاي بديع در تالارهاي بزرگ جهان داشت. صد افسوس كه پيك اجل سر رسيد و در ۷۳ سالگي او را از دوستداران هنر و موسيقي برگرفت.
مرگ چنين خواجه نه كاريست خرد
فوت روانشاد استاد دولتمند بسيار تاسفبار و غمانگيز است. او هنرمند كم نظيري بود كه هيهات مادر فلك چون او فرزند بزايد. روحش در آرامش و قرين رحمت خداوندي باد. اين مصيبت را به دولت و ملت سرافراز تاجيكستان، هنرمندان آن كشور و دوستان و دوستدارانش در دو كشور تسليت ميگويم.
سفير اسبق ايران در تاجيكستان عضو اتحاديه نويسندگان و آكادمی علوم تاجیکستان
برای مطالعه مستقیم این یادداشت در روزنامه اعتماد مورخ 1402/12/02 میتوانید از این لینک استفاده کنید.
