یاد شهید محراب آیه الله مدنی

عالم عامل، آیت الله سیداسدالله مدنی، در سال 1392 هجری شمسی، در دهخوارقان از توابع تبریز، که اکنون آذرشهر نامیده می شود، پا به عرصه وجود نهاد؛ مقارن ایام جوانی به شهر مقدس قم عزیمت فرمود، پس از تحصیل دروس مقدماتی، قریب 4 سال در دروس فلسفه و منقول امام خمینی شرکت کرد و درهمین اوان از محضر اساتید بزرگ حوزه از جمله آیت الله حجت کوه کمری، کسب فیض نمود.

آیت الله مدنی از دوران جوانی علاوه بر استعداد خاصی که در زمینه تحصیل ازخود نشان می دادند، مبارزه بی امان و سازش ناپذیر خود را جهت افشای چهره کریه حکومت طاغوت آغاز کردند و در این راه تا بدانجا پیش رفتند که در سال 1331 هجری شمسی از قم به آذرشهر تبعید گردیدند. ایشان پس از تبعید مبارزات خود را در آذربایجان دنبال کرده و با ایراد سخنرانیهای پرشور موفق می شوند ضمن افشای مفاسد رژیم پهلوی وحدت و انسجام کاملی در بین مردم آذرشهر به وجود بیاورند به عنوان نخستین اقدام برچیده شدن کارخانه مشروب سازی را که نمودی از جلوه های طاغوت در آذربایجان بود خواستار شدند و در ایام تاسوعا و عاشورای سال 1331 هجری شمسی باز مردم را به اعتراض در برابر مفاسد رژیم شاهنشاهی فراخوانده و متعاقب آن مدارس شهر تعطیل می شود به دنبال این مبارزات در آذرماه سال 1331 دستور پی گیری آن بزرگوار صادر می شود، اما ایشان با کیاست خاصی چند روز قبل از دستگیری آذربایجان را به قصد تهران ترک نموده و در تهران با آیت الله کاشانی مذاکراتی انجام می دهند آیت الله کاشانی علاوه بر ترغیب ایشان به ادامه مبارزه طی تلگرامی از آیت الله انگجی از ایشان می خواهد که در موقع ورود آیت الله مدنی به تبریز ازایشان تجلیل و تکریم شود. در این فاصله اقدامهای گسترده ای جهت تبعید ایشان و ممانعت از ورودشان به تبریز توسط مقامهای امنیتی به عمل می آید، امام با وجود تمام تضییقات شهربانی و استانداری وقت شهید مدنی در شبانگاه بیستم آذرماه سال 1331 به آذرشهر وارد شده و روز بعد طی یک سخنرانی پرشور مردم را به هوشیاری و مقاومت دعوت نموده به مظاهر طاغوت حمله می برند، مهمترین مسائلی که شهید مدنی در آن سخنرانی بیدارگر مطرح می کنند عبارتند از: تحریم گوش دادن به رادیو، مقاومت در برابر فساد اداری و مبارز با مظاهر ستمشاهی و در سخنرانی روزهای بعد مردم را از خرید جنسهای امریکایی برحذر داشته و خرید جنس امریکایی را حرام می شمارند و همچنین به نفوذ کمونیستها در مدارس اشاره کرده مردم را به هوشیاری هر چه بیشتر فرا می خوانند. به دنبال این مبارزه های پر شور به خلاف رسوم همه ساله مردم را به اقامه نماز عید فطر در خارج از شهر فرا می خوانند و خودشان پای پیاده، سلاح به دست عازم محل اقامه نماز عید فطر می گردند... به گواهی اسناد ساواک منحله در آن روز تاریخی تمام مردم آذرشهر در نماز عید فطر شرکت کردند. در پایان نماز مردم قصد حمله به اماکن دولتی را داشتند که عوامل رژیم با حمله و دستگیری تعدادی صفوف مردم را متفرق می نمایند. در این ایام پر هیجان که در سال 1331 اتفاق افتاد پس از 8 ماه اقامت و مبارزه در آذربایجان در تیرماه سال 1332 پس از سخنرانی در مسجد بازار آذرشهر و تظاهرات مردم مبنی بر حمایت از ایشان رهسپار تبریز می شوند و پس از آن چون از اقامت در ایران منع می گردند مجبور به ترک ایران شده و به نجف الاشرف عزیمت می کنند.

در شهر مقدس نجف علاوه بر مبارزات سیاسی در سنگر پاسداری از مرزهای اعتقادی مردانه و استوار می کوشند. در درسهای اساتید بزرگ آن زمان حاضر شده و به مقام شامخ اجتهاد دست می یابند.

از اساتید ایشان در نجف آیت الله سیدعبدالهادی شیرازی و آیت الله حکیم را می توان نام برد در این زمان آیت الله حکیم دستور اقامت در نجف و تدریس و تفسیر در حوزه را به شهید بزرگوار آیت الله مدنی صادر می فرمایند. شهید مدنی در این راه به حق از جان مایه می گذارد و شبانه روز مجدانه تلاش می نماید به حدی که روزانه متجاوز از دوازده کلاس برای طلاب از دروس کفایه، لمعه، رسائل و مکاسب تدریس می نمایند و در کنار فعالیت شبانه روزی در جهت تعلیم و تدریس، مبارزات سیاسی را نیز ادامه می دهند. از جمله اقدامهای سیاسی شهید در آن دوران این بوده است که با تهیه مقداری پول و اعطای آن به شهید سیدمجتبی نواب صفوی موسس فداییان اسلام، ایشان را تشویق و ترغیب به آمدن به ایران و ترور عوامل مشخص طاغوت نموده است. آن شهید در مردادماه سال 1341 شمسی مجددا به ایران مراجعت کرده و خواستار اقامت در آذرشهر می شوند که با مخالف رژیم روبرو شده اجبارا در دره مرادبیک از توابع همدان اقامت می نمایند و پس از مدتی مجددا به نجف مهاجرت می نمایند.

با اوجگیری مبارزات مردم مسلمان ایران در سال 1342 ایشان پرچمدار حمایت از امام خمینی و نهضت در نجف گردیده و در انتشار اعلامیه معروف آیت الله حکیم به همین مناسبت بسیار کوشیدند. در فاصله سالها 42 تا 44 چندبار به ایران می آیند که در سال 1344 به سبب ارتباط نزدیک ایشان با امام خمینی، از مراجعت ایشان به نجف ممانعت می نمایند؛ که آیت الله حکیم طی نامه ای اعتراض آمیز به دولت خواستار رفع ممنوعیت خروج ایشان می شود. در اثر این اقدام جواز خروج ایشان از کشور صادر شده و آیه الله مدنی عازم نجف می گردند، در سال 1349 نیز جهت ادامه مبارزه به ایران مراجعه و پس از مدتی به نجف بر می گردند. در دی ماه سال 1350 به دستور امام خمینی به ایران مراجعت می نمایند که به دستور ساواک اعمال ایشان تحت مراقبت قرار گرفته و ممنوع المنبر می گردند، تا اینکه عازم خرم آباد گشته در آنجا به تأسیس مدرسه علمیه کمالیه و تدریس می پردازند. در اثر مبارزات سیاسی از خرم آباد لرستان به نورآباد ممسنی در استان فارس و بعد از آن به گنبد کاووس تبعید می شوند و سپس به بندرلنگان و از آنجا به همدان و مهاباد تبعید می گردند، تبعیدی همیشه و مقرب درگاه خدا. شهید مدنی در آذرماه سال 1357 با اتمام مدت تبعید در همدان و مهاباد به وسیله روحانیون شهر تبریز، از جمله پیشگام شهدای محراب آیت الله حاج سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی رحمه الله علیه، از ایشان جهت اقامت در تبریز دعوت به عمل می آید که این دعوت از سوی آیت الله مدنی پذیرفته شده و ایشان به تبریز می آیند. با ورود ایشان به تبریز از سوی رئیس ساواک کشور، دستور کنترل و در صورت انجام فعالیت دستگیری ایشان صادر می گردد اما مبارزه خستگی ناپذیر با وجود فشارها با سخنرانی در مراسم خصوصی و عمومی مردم را به استقامت و مبارزه دعوت نموده و در تبیین شخصیت امام بسیار می کوشند.

با پیروزی انقلاب اسلامی به دعوت مردم همدان به این شهر عزیمت نموده و از سوی مردم آن خطه به عنوان نماینده مجلس خبرگان انتخاب شده و در تدوین قانون اساسی در کنار بزرگوارانی همچون آیت الله شهید بهشتی، آیت الله شهید دستغیب، آیت الله شهید صدوقی و سایر اعاظم بسیار می کوشند. ایشان پس از شهادت نخستین امام جمعه تبریز آیه الله قاضی طباطبایی به عنوان نماینده امام و امام جمعه تبریز منصوب گشته و در مسند امامت جمعه برای امور مسلمین شبانه روز کوشیدند.

ستاره درخشان آسمان روحانیت پس از 68 سال مبارزه بی امان با ظلم و جور پس از اقامه نماز جمعه و قبل از اقامه نماز عصر، بین الصلاتین سر به سجودی ابدی گذاشت و به تسبیح دایمی رب اعلی پرداخت. در بیستم شهریورماه سال یکهزار و سیصد و شصت روح بزرگش به اعلی علیین بال و پر گشود و نفس مطمئنه اش راضی و مرضی در پیشگاه خدایش آسود.