سه شنبه, 07 آبان 1392 ساعت 03:30
خان ننه(مادربزرگم) «از مجموعه اشعار ترکی استاد شهریار»
(بخش دوم)
(11)
خان ننه جانیم، نولایدی!
سنی بیرده من تاپایدیم!
او آیاقلار اوسته، بیرده،
دؤشه نیب بیر آغلایایدیم!
قولو حلقه سالمیش ایپ تک،
او آیاغی باغلییایدیم،
کی داها گئدنمه یه ایدین!
گئجه لر یاتاندا، سن ده،
منی قوینووا آلاردین،
نئجه باغریوا باساردین!
قولون اوسته گاه سالاردین.
(12)
آجی دونیانی آتارکن،
ایکیمیز شیرین یاتاردیق،
یوخودا «لولی» آتارکن،
سنی من بلشدیرردیم.
گئجه لی، سو قیزدیراردین،
اؤزووی تمیزله یردین.
گئنه ده منی اؤپردین،
هئچ منه آجیقلامازدین.
ساواشان منه کیم اولسون،
سن منه هاوار دوراردین،
منی، سن آتام دؤینده،
قاپیب آرادان چیخاردین.
(14)
ائله ایستیلیک او ایستک،
داها کیمسه ده اولورمو؟
اورگیم دئییر کی: یوخ –یوخ،
او درین صفالی ایستک،
منیم او عزیز لیگیم تک،
سنیله گئدیب، توکندی.
(15)
خان ننه، اؤزون دئییردین،
کی: سنه بهشتده، آللاه،
وئره جک نه ایسته ییرسن،
بو سؤزون یادیندا قالسین،
منه قولونو وئریبسن.
ائله بیرگونوم اولورسا،
بیلیسن نه ایسترم من؟
سؤزومه دوروست قولاق وئر:
سن ایلن اوشاقلیق عهدین!
(16)
خان ننه آمان، نولئیدی؟
بیر اوشاقلیغی تاپایدیم!
بیر ده من سنه چاتایدیم!
سنیلن قوجاقلاشایدیم!
سنیلن بیر آغلاشایدیم!
یئنیدن اوشاق اولورکن!
قوجاغیندا بیر یاتایدیم!
ائله بیر بهشت اولورسا،
داها من اؤز آللاهیمدان،
باشقا بیرشئی ایستمزدیم
معنی فارسی شعر خان ننه (مادربزرگم)
(10)
من بدانم یا ندانم،
در دلم گمگشته ای هست،
چشم می گردد به هر سو،
در پی گم گشته اما
کس نداد از تو نشانی، با خودم گفتم نهانی:
کاش این دوری نمی بود،
کاش گم می شد جدایی،
(11)
خان ننه! ای کاش می شد،
من تو را یک بار ببینم،
آشکارا یا نهانی
روی پاهایت نشینم.
بازوان را حلقه کرده،
آن دو پایت را ببندم،
پیش من اینجا بمانی!
هم در آغوش تو شب ها،
باز اندر خواب و رویا،
سر نهم بر بازوانت،
با همان آهنگ لالا.
(12)
دور از دنیا و غوغا،
در کنار تو بخوابم،
باز من در رختخوابت،
جای خود را خیس کرده،
در محبت غرقه گردم،
هم شبانگاهان به سرعت
رختخوابت را بشویی
هیچ حرفی هم نگویی
باز رویم را ببوسی، ول کنی بر روی پاها.
(13)
خان ننه! در یاد دارم،
گر کسی می کرد دعوا، تو همیشه بی محابا
حکم می کردی: « ولش کن این گل ناز دلم را »،
تا هوادارم تو بودی،
کودکت را می ربودی،
از میان جنگ و غوغا
گرچه می کردم خطاها.
(14)
آن چنان مهر و محبت،
خان ننه جایی مگر هست؟
قلب من گوید که: نه،نه
آن صفا و آن محبت،
با تو بار خویش را بست،
چون عزیزی های من رفت.
(15)
خان ننه جان، گفته بودی:
هرچه خواهی در بهشتت،
می دهد بی شک خدایت،
این سخن یادت بماند،
قول دادی با من آن را.
گر چنان روزی بیاید،
من چه می خواهم در آنجا؟
گوش کن تا بازگویم:
« هم تو را هم کودکی را »!
(16)
خان ننه! ای کاش می شد،
کودکی یک بار دیگر باز می آمد در اینجا،
من در آن حال و هواها،
می گرفتم در کنارت
گریه می کردم برایت
سر به روی شانه هایت
می شنیدم های هایت
باز روی دست هایت
با همان خوش ناله هایت
لای لایِ لای لایت
چشم می بستم بغایت
تا ابد تا بی نهایت.
منتشرشده در
آنادیلیمده
آخرین‌ها از Super User
- درگذشت احياگر موسيقي «فلك» ، صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/12/2
- بعثت شادابي حيات - صفحه اول روزنامه اعتماد 1402/11/18
- حضور در تئاتر لیلی و مجنون در تالار وحدت ؛ نمایشی از یعقوب صدیق جمالی
- عکس خوانی دکتر شعردوست (دیپلمات سابق و پژوهشگر آسیای میانه و قفقاز)
- بزرگداشت هشتادوچهارمین سالگرد تولد استاد ساوالان
