رویدادهای مهم این روز در تقویم خورشیدی
ترور "ملاصالح خسروی" روحاني مبارز اهل سنت، توسط عوامل ضدانقلاب(1360 ش)
ملاصالح خسروي از روحانيان مبارز اهل سنتي بود كه از ساليان قبل از پيروزي انقلاب اسلامي، عليه رژيم پهلوي و دفاع از اسلام و وحدت اسلامي به پا خاسته بود و در اين راه، حبس و شكنجههاي فراواني در زندانهاي سنندج و تهران به جان خريد. وي پس از پيروزي انقلاب، به عنوان روحاني انقلابي، منادي وحدت و دفاع از انقلاب و امام بود و لحظهاي از افشاگري و رسوا نمودن عناصر ضدانقلاب و گروههاي فريب خورده از پاي نمينشست. ملاصالح خسروي در زمان حيات خويش، با زبان گويايش، همواره رسواگر امپرياليسم و بازيچههاي پست داخليش همچون گروهكهاي خودفروخته دموكرات، كومله و منافقين بود تا اينكه به هنگام اذان مغرب در مسجد جامع سنندج مورد اصابت گلولههاي كينه توزانه ضدانقلاب قرار گرفت و به همراه فرزندش به لقاء اللَّه رسيد.
آغاز بازگشت آزادگان سلحشور از بند رژيم بعثي پس از سالها اسارت (1369 ش)
روز 26 مرداد سال 1369، ميهن اسلامي شاهد حضور آزادگان سرافرازي بود كه پس از سالها اسارت در زندانها و اسارتگاههاي مخوفِ رژيم بعث عراق، قدم به خاك پاك ميهن اسلامي خود گذاشتند. در اين ميان ستاد رسيدگي به امور آزادگان كه در 22 مرداد 69 تشكيل شده بود به تبادل انبوه اسرا پرداخت. اين ستاد با مساعدت و همراهي ديگر دستگاهها، تبادل حدود چهل هزار آزاده را با همين تعداد اسير عراقي انجام داد. آزادگان، با ايمان راسخ خود در برابر همه فشارهاي جسمي و روحي دشمنان ايستادند و روابط اجتماعي جامعه كوچك اردوگاهي خود را بر پايه اخلاق حسنه بنا نهادند و از شكنجههاي مزدوران بعث هراسي به خود راه ندادند. آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضيترين كسان به قضاي الهي بودند. اينان سينههايي فراختر از اقيانوس داشتند كه از همه جا و همه كس بريده و به خدا پيوسته بودند. آزاده ناميده شدند چون از قيد نفس و نفسانيات رهايي يافته بودند.
رحلت فقيه مجاهد آيت اللَّه "سيدعبدالمجيد ايرواني" (1371 ش)
آيت اللَّه سيدعبدالمجيد ايرواني در سال 1313 شمسي در تبريز ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در تبريز و سطوح عالي را در قم سپري كرد و از محضر فقيهاني چون آيات عظام: سيدحسين بروجردي، سيد محمد محقق داماد و محمدعلي اراكي كسب فيض كرد. ايشان همچنين دروس فقه و اصول را نزد حضرت امام فرا گرفت و پس از تبعيد آن حضرت، به فعاليتهاي سياسي و مبارزه با نظام ستمشاهي روي آورد. آيتاللَّه ايرواني از سال 1350 ش به دستور امام راحل در يكي از بزرگترين مساجد تهران به اقامه نماز پرداخت و مهديه تهران را احياء كرد و در اين مسير چند بار دستگير و زنداني گرديد. ايشان پس از پيروزي انقلاب اسلامي در تاسيس بسياري از نهادهاي انقلابي شركت داشت و با تشكيل جامعه روحانيت مبارز تهران، فعاليتهاي خود را گسترش داد. وي همچنين به عنوان نماينده امام در بنياد مستضعفان در شكلگيري آن نقش بسزايي ايفا كرد. آيتاللَّه ايرواني در سالهاي پاياني عمر به تدريس فقه پرداخت تا اين كه در پي يك بيماري طولاني، در 26 مرداد 1371، در 58 سالگي درگذشت.
شهادت شهيد علی رمضان پور (1358ش)
شهيد علي رمضانپور در ۲۵ تيرماه ۱۳۴۰ش در جواديه تهران ديده به جهان گشود. پنج ساله بود كه خانواده از تهران به كرج نقل مكان كردند و در خيابان زرندي چهارصد دستگاه ساكن شدند. علي، دوران ابتدايي را در مدرسه فاتح (شهيد مصطفي خميني جهانشهر) گذراند و اول راهنمايي بود كه خانوادهاش به باغستان نقل مكان كردند. دوران راهنمايي را در مدرسه راهنمايي ترقي در گوهردشت طي كرد. عليرغم اينكه از هوش سرشاري برخوردار بود و در مدرسه شاگرد ممتازي بود، اما بهدليل فقر مالي خانواده مجبور شد مدرسه را رها كند و براي كمك در امرار معاش خانواده در يك آهنگري مشغول به كار شد. بعد از سه سال شاگردي چون بازار كار آهنگري مناسب نبود ، علي به تهران رفت و نزد دايي اش در خيابان ترقي مشغول به كار پرسكاري شود. بعد از آن بود كه علي براي تحصيل خواهرش اهميت بسياري قائل شد و هميشه به پدر و مادرش سفارش ميكرد كه بگذارند خواهرش درس بخواند. يك سال از اشتغال او در پرسكاري ميگذشت كه جرقههاي انقلاب شعلهور شد. خانواده علي از طريق دايياش خبردار شدند كه علي در راهپيماييها و درگيريها شركت ميكند؛ وقتي خانواده خطرات اين كار را به علي هشدار ميدادند و سعي ميكردند او را از شركت در اينگونه مراسم منصرف كنند، علي در جواب ميگفت: «ما همه بايد به امام كمك كنيم، دست به دست هم بديم و حكومت طاغوت را نابود و حكومت اسلامي برپا كنيم.» پس از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي، دشواريهاي پس از انقلاب پيش آمد. دوازدهم ارديبهشتماه ۱۳۵۸ش زماني که استاد مطهري توسط ضد انقلابيون به شهادت رسيد، علي آنقدر بيتابي كرد كه در بستر بيماري افتاد و يك هفته در خانه مادربزرگش بستري شد. بعد از آن، يك روز علي به خانه آمد و گفت كه در پادگان وليعصر (عج) عشرتآباد تهران به عضويت سپاه درآمده است. علي بعد از گذراندن دوره آموزشي سپاه با وظيفه حفاظت از راهآهن تهران، مشغول خدمت به انقلاب و نظام اسلامي ميگردد. چندي بعد، علي بههمراه تعدادي از پاسداران انقلاب اسلامي براي مقابله با غائله ضد انقلاب به فرماندهي شهيد دکتر مصطفي چمران عازم کردستان ميشود. يك هفته پس از رفتن علي، خبرهاي ضد و نقيضي از كردستان به گوش ميرسد؛ بعضي از اطرافيان، پدر و مادر علي را سرزنش ميكنند كه چرا اجازه دادهاند پسرشان به چنين معركه خطرناكي وارد شود. اخبار راديو و تلوزيون و روزنامهها نيز خبر از درگيريهاي شديد در شهرهاي كردستان نظير سنندج، مهاباد، سقز، پاوه و... ميدهد تا اينكه چندي بعد، از طرف پادگان وليعصر (عج) به خانواده رمضانپور اطلاع داده شد که علي در تاريخ بيست و ششم مردادماه ۱۳۵۸ هجري شمسي در غائله پاوه در كنار سردار سپاه اسلام شهيد دكتر چمران و ديگر پاسداران مدافع كيان اسلام و مسلمين و امت مظلوم كُرد در آن سرزمين به شهادت رسيده و در همان خاك آرميده است. آري! در عصر فراموشيها و غفلتها نيز ميتوان قوه جاذبه خاك را وانهاد و پاي در حريم دلداگيها گذارد تا آنجا كه بهار در سادگي و ايستادگي درختان باغ عشق تنفس ميكند و نسيم باد از فراسوي خلود و جاودانگي مشام جان حقجويان را معطر ميسازد، بتوان در وانفساي معشيت و معصيت، دل بر كوي دلبختگان سپرد. شهيد علي رمضانپور در نخستين ماههاي تلؤلؤ پرشكوه انقلاب اسلامي، پاي در ركاب امام عصر خويش، با شتابي شگفت خود را به كاروان عاشوراي ۶۱ هجري رسانده و سه دهه پيش همراه با ۲۵ سرو به خون نشسته، در كنج غربت در خاك خاطرهانگيز پاوه، همه دلداگان را به تأمل واداشته است كه گر مرد رهي ميان خون بايد رفت... «ميخواهم عرض كنم شهداي كردستان و خانوادههاي اين شهيدان خصوصياتي دارند كه در ديگر استانها كمتر ديده ميشود و غالباً ديده نميشود. اين خصوصيات يكي اين است كه شهيدان اين خطه مظلومانهتر و غريبانهتر به شهادت رسيدند و خانوادههاي آنها صبر دشوارتري کردند.» (قسمتي از فرمايشات مقام معظم رهبري در ديدار خانوادههاي شهدا و ايثارگران كردستان ۲۲ ارديبهشتماه ۱۳۸۸ش(
شهادت شهيد احمد زواره رستم آبادی (1360ش)
شهيد احمد زواره رستمآبادي در سال ۱۳۴۰ش در شهرستان ورامين پا به عرصه گيتي نهاد. احمد در دومين سال جنگ تحميلي و در تاريخ بيست و ششم مردادماه سال ۱۳۶۰ هجري شمسي درحاليکه بيست بهار از عمر خود را پشت سر گذاشته بود در شهرستان اهواز جان به جانآفرين تسليم نمود و در جرگه شهيدان سرفراز جمهوري اسلامي ايران قرار گرفت.
روابط عمومی ستاد ارتش اعلام کرد که به علت وجود نادرستی ها و سوء جریانات مالی سپهبد کیومرث صالح و دو سرتیپ و دو سرهنگ از ارتش اخراج شدند(1353ش(
عده زیادی از مردم تهران در اجتماعی که در مساجد امام حسین(ع)، لرزاده و آذربایجانی ها تشکیل شده بود شرکت نمودند(1357ش)
و به عزاداری پرداختند ولی ناگهان مورد حمله و یورش پلیس قرار گرفتند
از صبح امروز بازار تهران تعطیل بود(1357ش)
و مردم در دسته های حدود 200 نفری با سردادن شعارهایی با مضمون «چون مساجد امام حسین (ع) و لرزاده تعطیل است، به ناچار در بازار اجتماع خواهیم داد» در محوطه بازار اجتماع کردند.
عین الدوله والی آذربایجان و سپهدار تنکابنی به سعدآباد تبریز رسیدند و از قوای دولت بازدید کردند(1287ش(
مستوفی الممالک وزیران خود را معرفی کرد: (1293ش)
مستوفی الممالک رئیس الوزراء و وزیر داخله - علاء السلطنه وزیر خارجه - غلامحسین خان صاحب اختیار وزیر جنگ - محتشم السلطنه وزیر مالیه - ذکاء الملک وزیر عدلیه - شهاب الدوله وزیر پست و تلگراف و وزیر فوائد عامه - مهندس الممالک وزیر تجارت و وزیر علوم و اوقاف.
.........................................................................................................................................
رویدادهای مهم این روز در تقویم هجری
وفات "محمدبن يعقوب فيروزآبادی شيرازی" عالم بزرگ اهل سنّت(817 ق)
ابوطاهر محمد بن يعقوب بن محمد شيرازي فيروزآبادي عالم بزرگ اهلسنت داراي حافظهاي قوي و معلومات زياد بود. وي براي تحصيل علوم، مسافرتهاي متعددي انجام داد و در فقه، تفسير، حديث و لغت متبحر شد. ابوطاهر بيش از بيست سال قاضي القُضاة سرزمين يمن و سپس شيخ الاسلام آن ديار بود. الاحاديثُ الضَّعيفَه، قاموس اللُّغَه، المُثلَّث و جَليسُ الاَنيس از آن جملهاند. ابوطاهر شيرازي در حدود 90 سال عمر كرد و پس از مرگ در يمن مدفون شد.
درگذشت فقيه امامي آيت اللَّه "ميرزاجواد نوري" (1323 ق)
حاجي ميرزا جواد بن حاجي ملا محمدعلي نوري، فقيه امامي، مجتهد، اصولي، و از مراجع تقليد به شمار ميرفت. اين عالم وارسته، نزد سيدمحمدشهشهاني كسب علم كرده و در اصفهان، رياست مذهبي وقت به ايشان منتهي ميشد. كتابٌ في الاصول، كتابٌ في الفِقه الاستدلالي، رسالاتي در طهارت و صلوة و نكاح و تجارت از جمله آثار ميرزا جواد نوري ميباشند. اين فقيه جليل در اصفهان رحلت كرد و در آن شهر به خاك سپرده شد.
وفات ابوطاهر مقری؛ محدث و نحوی شهیر بغدادی
ابوطاهر مقری محدث، مقری و نحوی بغدادی، ادبیات عرب را نزد «ابن درستویه» فرا گرفت و در قرائت، ملازم درس «ابوبکر بن مجاهد» بود بهطوریکه از او با عنوان «غلام ابن مجاهد» یاد می‌کردند. ابوطاهر در نحو و قرائت به کوفه گردش داشت و به بسیاری از شیوخ بغداد علم قرائت آموخت. از جمله آثار ابوطاهر مقری، رسالهای در اخبار نحویان است که نسخه خطی آن در «دارالکتب مصری» نگهداری میشود همچنین اثر دیگری در قرائت تحت عنوان «البیان» از مقری بهوسیله «خطیب بغدادی» رسیده بود که وی از آن استفاده کرده است. حلقه درس او در بغداد بسیاری از علاقه‌مندان به قرائت را به خود جذب کرد که از آن میان می‌توان «ابوالحسن ابن حمامی»، «عبیدالله بن عمر مصاحفی»، «علی بن محمد جوهری»، «ابوالحسین سوسنجردی»، «ابوبکر دوری» و «ابراهیم بن مخلد معدل» را نام برد. ابوطاهر بهعنوان یک حلقه مهم در زنجیره‌های روایت قرائات مورد توجه قرار گرفته و روایات او در کتب مختلف قرائت چون «التیسیر ابوعمرو دانی» و «المستنیر ابن سوار» و «الکامل هذای» ثبت شده است. ابوطاهر مقری سرانجام در تاریخ بیستم شوالالمكرم سال ۳۴۹ هجری قمری دار فانی را وداع گفت.
دستگیری امام کاظم (ع) به دستور هارون (179ق)
هارون یکی از خلفای ستمگر عباسی همدوره با امام موسی ابن جعفر علیهالسلام، از بیم محبوبیت و نفوذ امام، کسانی را در مدینه بر حضرت گماشته بود تا از آنچه در گوشه و کنار خانه امام علیهالسلام می‌گذرد، وی را آگاه کنند. او از محبوبیت بسیار و معنویت نافذ امام علیهالسلام سخت بیمناک بود. نفوذ معنوی امام موسی علیهالسلام در دستگاه حاکم بهحدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین صدراعظم (وزیر) دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر علیهالسلام بودند و به دستورات حضرت عمل می‌کردند. سرانجام بدگوئیهائی که اطرافیان از امام کاظم علیهالسلام کردند در وجود هارون کارگر افتاد. وی در سفری نیز که در سال ۱۷۹ق به حج رفت، بیش از پیش به عظمت معنوی امام علیهالسلام و احترام خاصی که مردم برای امام موسی الکاظم علیهالسلام قائل بودند، پی برد. هارون سخت از این جهت، نگران شد. وقتی به مدینه آمد و قبر منور پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله و سلم را زیارت کرد، تصمیم بر جلب و دستگیری امام علیهالسلام یعنی فرزند پیامبر صلیالله علیه و آله و سلم گرفت. وقتی قرار شد آن حضرت را از مدینه به بصره آورند، دستور داد چند کجاوه به کجاوه امام علیهالسلام ببندند و بعضی را نابهنگام و از راههای دیگر ببرند، تا مردم ندانند که امام علیهالسلام را به کجا و با کدام کسان بردند، تا یأس بر مردمان چیره شود و به نبودن رهبر حقیقی خویش خو گیرند و سر به شورش و بلوا برندارند و از تبعیدگاه امام علیهالسلام بی‌خبر بمانند. و اینهمه بازگوکننده بیم و هراس دستگاه بود. هارون، امام موسی کاظم علیهالسلام را - با چنین احتیاط‌ها و مراقبتهایی - از مدینه تبعید کرد و چندین سال امام علیهالسلام از این زندان به آن زندان انتقال می‌یافت. شگفت آنکه، هارون با توجه به شخصیت والای موسی بن جعفر علیهالسلام پس از درگذشت و شهادت امام علیهالسلام نیز اصرار داشت تا مردم این خلاف حقیقت را بپذیرند که حضرت موسی بن جعفر علیهالسلام مسموم نشده بلکه به مرگ طبیعی از دنیا رفته است.
.........................................................................................................................................
رویدادهای مهم این روز در تقویم میلادی
مرگ "اونوره دو بالْزاكْ" نويسنده و داستان سرای بزرگ فرانسوي (1850م)
اونوره دو بالزاك، نويسنده برجسته فرانسوي در بيستم مه 1799م در شهر تور فرانسه به دنيا آمد. وي در آغاز نوجواني همراه خانوادهاش به پاريس رفت و تحصيلاتش را در رشته حقوق ادامه داد و پس از پايان تحصيل به كارآموزي وكالت پرداخت. ولي عدم علاقه وي به وكالت باعث ترك اين شغل شد و بر اثر علاقهمندي به ادبيات، وارد عرصه نويسندگي گرديد. وي در مدت كوتاهي، با كمال جديت به پديد آوري آثار مختلف همت ورزيد و پنجاه رمان نوشت كه سوژه بيشتر آنها، تاريخي است. عليرغم اينكه رمانهاي بالزاك خريداران بسياري داشت، با اين حال مقدار زيادي مقروض بود. در اين هنگام براي اينكه از دست طلبكاران رهايى يابد، با كوششي خستگيناپذير، كتاب عظيم كمدي انساني را نوشت كه از بزرگترين كارهاي ادبي جهان محسوب ميشود. كمدي انساني، تلاشي براي شناساندن جنبههاي مختلف تاريخ فرانسه در دوران حيات نويسنده است. بالزاك در اين اثر، بيآنكه مدعي بنيانگذاري مكتب تازهاي در ادبيات باشد، پايههاي مكتب رئاليسم را كه طريقه نشان دادن حقايق امور، اعم از زيبايى و زشتي آنها در مقابل ايدهآليسم كه خيالپرستي است، استوار ساخت و راه تازهاي در رماننويسي گشود به طوري كه خط سير نويسندگي را در قرن نوزدهم تغيير داد. بالزاك معتقد بود كه در نوشتههاي رمانتيك، همه تركيبات ممكن، پايان يافته و همه اشكال آن، كهنه گرديده است. در نظر او، نويسنده بايد مورخ عادات و اخلاق مردم و اجتماع خويش باشد. وي كوشيده است كه جامعه فرانسوي عصر خود را با خطوط و رنگهاي واقعي تصوير كند. از اين رو كمدي انساني، مشحون از انتقادات بالزاك درباره جامعه فرانسه است و قهرمان هر يك از رمانها و داستانهاي كوتاه اين مجموعه، نمايانگر طبقات گوناگون جامعهاي است كه خوب و بد آن با دورانديشي و دقت، نشان داده شدهاند. زندگي بالزاك از سي سال كار در سكوت، هجده سال خلاقيت پرشور و هيجان در محيطي پر از نگراني و تشويش و سرگرميهاي گوناگون، و سه سال در سراشيبي تشكيل شده است. بالزاك در كليه آثار خود كوشيده، آنچه را كه ديده و شنيده و آنچه را كه در دنياي خارج و حقيقت وجود دارد، عيناً بر روي كاغذ بياورد. او اين ويژگيها را در كتاب معروف چرم ساغري به اوج خود رسانده است. بالزاك معتقد بود كه براي استفاده بردن از مزايا و لذتهاي زندگي، بايد از حداكثر قواي حياتي و مغزي و فكري سود جُست و خود نيز با بياحتياطي فراوان، اين نيروي عظيم را به كار انداخت و سخاوتمندانه از اين منبع سرشار در خلق آثار و در راه كامراني و لذت استفاده برد. بالزاك در ميان پراكندگي و گوناگوني عجيب زندگي، در يك چيز پايدار بود و آنْ كار بود، كاري تبآلود كه گاه با سرعتي باور نكردني انجام ميگرفت چنانكه يكي از داستانهايش با نام بابا گوريو را تنها در سه شبانه روز نوشت. اما وي در تجديد نظر و اصلاح آثار خود چنان وسواس و دقت نشان ميداد كه با وجود كهنگي دنيايى كه وصف كرده، داستانهايش هنوز زنده و گوياست. بالزاك در اين آثار كه مجموع آن شامل پانزده تا بيست هزار صفحه است، نقاش و مفسّر جامعهاي است كه در آن، حالت جنگ مداوم ميان گروههاي مختلف، هرگز پايان نمييابد. در نظر بالزاك، جنگ و مبارزه از خصال طبيعي بشر است و تنها از اين راه است كه بشر ميتواند در دنياي ثروت و شهرت جايي را اشغال كند يا بر خرافات چيره شود و محيطي سرشار از نيكوكاري و شفقت پديد آورد. سرهنگ شابر، آرزوهاي بر باد رفته و دهقانان از ديگر آثار اوست. اونوره دو بالزاك سرانجام در 17 اوت 1850م در 51 سالگي درگذشت.
درگذشت "ژول ميشْلِه" نويسنده معروف فرانسوي (1874م)
ژول ميشْله، نويسنده فرانسوي در دهم فوريه 1798م در خانواده تهيدستي در فرانسه به دنيا آمد. ژول تحصيلات درخشاني انجام داد و پس از پايان دروس متوسطه، با كوشش و تلاش فراوان، به ادامه آن در دانشگاه پرداخت و در ضمن، از راه تدريس در سازمانهاي مختلف فرهنگي، زندگي خويش را تامين ميكرد. او در 21 سالگي به دريافت درجه دكتري نايل آمد و در دو رشته ادبيات و فلسفه رساله نوشت. ميشله در 29 سالگي كتاب اصول فلسفه تاريخ را انتشار داد و انديشههاي فيلسوفان بزرگ ايتاليايى مبني بر تاريخ زيستشناسي عالم انسانيت را در آن عرضه كرد. وي در سالهاي بعد كتاب ديباچه بر تاريخ جهان را نگاشت كه از حيث بينش وسيع و انديشه عميق و زنده، اثري استادانه و پرقدرت بود و به سبب تفسير و معرفي افسانههاي دوران اوليه و ادراك جغرافيايى تاريخ، اثري بسيار تازه و بيسابقه به شمار آمد. ميشله همچنين كتاب تاريخ فرانسه را در شش جلد نگاشت. وي در اين اثر كه برجستهترين نمونه از نوع شاعرانه تاريخنويسي است، هنر نثرنويسي خود را آشكار ميسازد و با صور ذهني بسيار نيرومند، به نوشته تاريخي رنگ و برجستگي و جلاي خاص ميبخشد. ميشله به تاريخ كشور فرانسه چون موجودي زنده مينگرد كه داراي پيكر و اعضا و ادراك و احساس است. او همچنين آثار معروف خود به نامهاي ملت، تاريخ انقلاب فرانسه در هشت جلد، كتاب مقدس عالم بشري و تاريخ قرن نوزدهم در سه جلد را نگاشت كه برخي از آنها پس از مرگش به چاپ رسيدند. ميشله، نابغه نثر و يكي از بيپرواترين و مبتكرترين نويسندگان فرانسه بود. او در تاريخ، خود را خط رابطي ميداند ميان دو انقلاب كه يكي به گذشته ارتباط مييابد و ديگري كه در شرف وقوع است. در نظر ميشله، تاريخ سرگذشت غمانگيز مبارزه دائمي است. ژول ميشله در اواخر عمر به سبب ضعف مزاج، به سفرهاي طولاني پرداخت و با وجود كهنسالي از خلق آثار بزرگ دست بر نداشت تا اينكه سرانجام در 17 اوت 1874م در 76 سالگي درگذشت.
كشف دومين قمر مريخ با نام "ديموس" توسط "آزاف هال" امريكايي (1877م)
قمر مریخی دیموس یا وسعتی برابر 15 کیلومتر علاوه بر اینکه کوچکترین قمر سیاره مریخ به شمار می رود عنوان کوچکترین قمر منظومه خورشیدی را نیز به خود اختصاص داده است. سیاره مریخ دارای دو قمر کوچک به نامهای فوبوس و دیموس است که تصویر قمر دیموس به تصویر روز نجوم 16 ماچ 2009 اختصاص یافته است. این تصویر که توسط دوربین مدارگرد مریخیMRO به ثبت رسیده است کوچکترین قمر مریخ را با 15 کیلومتر وسعت نشان می دهد که در عین حال یکی از کوچکترین قمرهای منظومه خورشیدی نیز به شمار می رود. قمر مریخی دیموس در سال 1877 توسط اخترشناسی آمریکایی به نام هال کشف شد. در عین حال احتمال وجود دو قمر مریخی در سال 1610 توسط ژوهانس کپلر اخترشناسی که قانون حرکات سیاره ای را کشف کرد، اعلام شده بود. با وجود اینکه احتمالات کپلر مبنای علمی نداشته است اما تاثیر آن به اندازه ای بود که این دو قمر 150 سال قبل از کشف در داستان تخیلی سفرهای گالیور در سال 1726 به خوبی تفسیر و مصور شده اند.
روز ملي و استقلال كشور افريقايي "گابن" از استعمار فرانسه (1960م)
كشور افريقايى جمهوري گابن با 267/667 كيلومتر مربع مساحت در غرب قاره افريقا و در همسايگي كشورهاي كامرون، گينه استوايى و كنگو واقع شده است. جمعيت گابن بيش از يك ميليون نفر است كه غالباً مسيحي ميباشند. مردم گابن به زبان رسمي فرانسوي صحبت ميكنند هرچند گويشها و زبانهاي گوناگون اقوام سياهپوست نيز عموميت دارد. مليت سكنه گابنْ افريقايى و از نژاد سياه هستند. پايتخت گابنْ ليبرويل نام دارد و واحد پول آن فرانك سي.اف.آ ميباشد. پيشبيني جمعيت گابن تا سال 2020م در حدود يك ميليون و چهارصد هزار نفر است. اين كشور از سال 1839م تحت سلطه فرانسه قرار گرفت تا اين كه در سال 1958م در شمار جمهوريهاي خودمختار جامعه فرانسه قرار گرفت و در 17 اوت 1960م پس از 120 سال استعمار، به استقلال رسيد. گابن داراي دو روز ملي است يكي دوازدهم مارس و ديگري 17 اوت است كه استقلال گابن از فرانسه در اين روز اعلام گرديد.
كشته شدن ژنرال "محمد ضياء الحق" رئيس جمهور پيشين پاكستان (1988م)
ژنرال محمد ضياء الحق رئيس جمهور سابق پاكستان در سال 1926 به دنيا آمد. وي از جواني وارد نظام شد و بخش اعظم عمر خود را در ارتش گذراند. ضياء الحق در روز 5 ژوئيه 1977م در پي يك كودتاي نظامي عليه حكومت ذوالفقار علي بوتو، نخستوزير وقت پاكستان زمام امور را بر عهده گرفت. ضياءالحق پس از به دست گرفتن قدرت، ذوالفقار علي بوتو را عليرغم درخواستهاي بينالمللي در 4 آوريل 1979 به جوخه اعدام سپرد، اكثر احزاب پاكستان را منحل نمود و فعاليتهاي سياسي را ممنوع كرد. ضياءالحق با به دست گرفتن قدرت مطلقه در پاكستان، اين كشور را به سمت بلوك غرب سوق داد و آن را به صورت يكي از اقمار امريكا در منطقه آورد، به طوري كه چندين پايگاه نظامي را در اختيار آنان قرار داد. تجاوز نيروهاي شوروي به افغانستان در سال 1979، بيش از پيش موقعيت ضياءالحق را نزد دولتهاي غربي مستحكم ساخت. وي از آن پس مجري سياستهاي غرب در خصوص مسئله افغانستان گرديد و پيشرفت سياست امريكا در حل مسئله افغانستان با نقش او به عنوان كارگزار سياستهاي غرب، در منطقه، صورت ميپذيرفت. او در عين حال تلاش فراواني داشت كه روابطي با جمهوري اسلامي ايران و عراق داشته باشد و به همين سبب در هيأتهاي ميانجي منتخب سازمان كنفرانس اسلامي كه به ايران و عراق سفر ميكردند عضويت داشت. ضياءالحق هنگام كودتا وعده داده بود كه ظرف سه ماه با انجام انتخابات آزاد، حكومت را به دولت منتخب پارلمان تفويض خواهد كرد ولي بيش از يازده سال با كمال قدرت و خشونت بر پاكستان حكومت كرد. او داراي مخالفان فراواني در داخل كشور بود كه بينظير بوتو دختر ذوالفقار علي بوتو، از مهمترين آنها بود. ژنرال ضياءالحق سرانجام در راه بازگشت از ايالت پنجاب به اسلام آباد دچار سانحه هوايي گرديد و در 17 اوت 1988م به اتفاق 29 نفر از همراهانش در 64 سالگي كشته شد.
