ناشر: شهرياران، چاپ اول: 1390
«در مكتب شاعران آذربايجان؛ از قطران تا شهريار» تاريخچه شاعران آذري پارسيگوي است و در آن سبك شاعران آذربايجاني، از آغاز تاكنون، تحت عنوان «سبك آذربايجاني» به طور مستقل بررسي ميشود و به اختصاصات اين سبك و مختصات شعري شاعران اين خطه ادبخيز و شاعرپرور ميپردازد.
اين كتاب مشتمل بر يازده فصل است. مولف در هر يك از فصول، به تفكيك به معرفي كامل شاعر، بررسي جايگاه، آثار، موضوع اشعار و نمونههايي از اشعار او در قالبهاي مختلف اشاره داشته است.
مولف در فصل آغازين كتاب خويش به شرح و تفصيل جامع سبك آذربايجاني، از آغاز شعر فارسي تا كنون، و زمان نفوذ و گسترش زبان فارسي و ظهور شاعران پارسيگوي در آذربايجان پرداخته است. فصل دوم به بررسي شعر عصر صفوي و شاعران آذربايجان، ويژگيهاي مهم سبك هندي و نقش شاعران آذربايجان در تكوين و تشكيل سبك هندي اختصاص يافته است.
در فصلهاي بعدي، پارسيگويان برجسته آذري سده پنجم هجري، مانند قطران تبريزي، خاقاني شرواني، نظامي گنجوي و ... تا شاعران صاحبنام آذري دوره مشروطيت و معاصر، مانند ايرج ميرزا، پروين اعتصامي و استاد شهريار، به تفكيك قرن معرفي ميشود.
اين كتاب ميتواند به عنوان مرجعي براي آشنايي با شاعران منطقه آذربايجان و تحولاتي كه در شعر فارسي ايجاد كردهاند و شاعراني كه هر يك در نوع خويش صاحب سبك و تأثيرگذار در جريان شعر فارسي بودهاند، مورد استفاده قرار گيرد.