رویدادهای مهم این روز در تقویم خورشیدی
رحلت فقيه جليل و عالم بزرگوار، آيت اللَّه شيخ "عبدالنبي نوري" (1304 ش)
آيتاللَّه حاج شيخ عبدالنبي نوري در اواسط قرن سيزدهم هجري شمسي در شهرستان نور از توابع استان مازندران به دنيا آمد. وي در جواني پس از مهاجرت به تهران، به تحصيل علوم ديني پرداخت و پس از طي دوره مقدمات و سطوح، راهي عتبات عاليات گرديد. حاج شيخ عبدالنبي نوري، در آنجا در محضر عالمان بزرگواري همچون ميرزا محمدحسن شيرازي حاضر شد و به مدارج بالاي علمي و فقهي دست يافت. وي يكي از مجتهدين نامآور عصر خود بود و در فقه، اصول، معقول و منقول نبوغي خاص داشت. ايشان سپس به تهران بازگشت و در يكي از مدارس شهر به تدريس همت گماشت. حوزه درسي اين عالم رباني، محل تجمع فضلا و بزرگان بود كه يكي از آن بزرگان، حضرت آيتاللَّه سيد شهابالدين مرعشي نجفي ميباشد. آيتاللَّه شيخ عبدالنبي نوري مورد توجه و احترام فراوان ملت و دولت بود و علاوه بر تدريس و ترويج دين، به حل مشكلات مردم نيز ميپرداخت. سرانجام اين عالم فرزانه در بيستم مرداد 1304 ش برابر با بيستم محرمالحرام 1344 قمري به رحمت ايزدي پيوست و پس از تشييعي با شكوه، در حرم حضرت عبدالعظيم حسني(ع) در ري مدفون گرديد.
تظاهرات عظيم مردم اصفهان عليه رژيم پهلوي و اعلام حكومت نظامي در اين شهر (1357 ش)
همزمان با برپايي راهپيماييهاي پراكنده كه به ويژه پس از فاجعه 19 دي 56 در سراسر كشور انجام ميشد و با آغاز ماه مبارك رمضان، تظاهرات قهرآميز مردم اصفهان كه از مدتها قبل ادامه داشت در اين روز به حادترين و انقلابيترين چهره خود رسيد. مردم اصفهان با تظاهرات بزرگ و وسيع خود، تمام سينماها، مشروبفروشيها، بانكها، ادارات دولتي و ساختمان حزب رستاخيز را به آتش كشيدند. در درگيري شديد و همه جانبه مردم با پليس، عدهاي كشته و زخمي شدند. مردم با قطع درختان در خيابانها جهت جلوگيري از حركت خودروهاي مأموران انتظامي، سدّ معبر نمودند. به دنبال اين حوادث، دولت در اصفهان حكومت نظامي اعلام كرد و سرلشكر ناجي به فرمانداري نظامي منصوب شد. با اينحال، اوجگيري نهضت اسلامي و حضور مردم مذهبي و متدين اصفهان در راهپيماييهاي گسترده، حكومت نظامي را بيارزش نمود.
راهپيمايي ضد رژيم مردم شيراز به مناسبت برگزاري جشن هنر در اين شهر (1357 ش)
جشن هنر شيراز كه نوعي فستيوال بينالمللي هنري بود، از چند سال قبل از آن تاريخ در شيراز برگزار ميشد و با وجود مخارج سنگيني كه در برداشت، هرگز مورد توجه و استقبال مردم قرار نميگرفت بلكه اعتراض و انتقاد همگان را دامن ميزد. در اين جشنها، صحنههاي نامناسب و نامأنوس، نمايشهاي زننده و خلاف عفت عمومي به روي صحنه ميآمد كه با اعتراض شديد مردم روبرو ميگرديد. در اين سال نيز قبل از شروع اين جشن صدها تن از مردم شيراز براي بيان مخالفت خود با جشن هنر، تظاهرات ضدرژيم برپا كردند. در نتيجه اين راهپيمايي، بين مردم و مأموران امنيتي و انتظامي زد و خورد شديدي به وجود آمد و اوضاع شهر به هم ريخت.
تصويب آيين نامه تأسيس مؤسسات خبري و نمايندگي خبرگزاريهاي خارجي در ايران (1358 ش)
هیات وزیران دولت موقت انقلاب اسلامی ایران در جلسه مورخ بیست مرداد سال 1358 بنا به پیشنهاد مورخ دوم مرداد 1358 وزارت ارشاد ملی و به استناد بند ط قانون تاسیس وزارت اطلاعات و جهانگردی مصوب تیرماه 1353 ه ش ( وزارت ارشاد ملی )، آیین نامه تاسیس موسسات خبری و نمایندگی خبر گزاری های خارجی را درایران در چهارده ماده به تصویب رساند.
تصويب قانون مطبوعات پس از انقلاب اسلامي(1358 ش)
لايحه قانوني مطبوعات در بيستم مردادماه ۱۳۵۸ش به تصويب مجلس رسيد. اين قانون در چهل و يک ماده به تصويب رسيد که البته بعدها اصلاحاتي در آن صورت گرفت. در لايحه قانوني مصوب، موضوعاتي چون تعريف مطبوعات، شرايط کسب امتياز نشريه، جرائم مطبوعاتي و نحوه رسيدگي به جرائم پيشبيني شده بود. • در سال ۱۲۸۶ش، نخستين قانون مطبوعات در ايران در پنجاه و سه ماده به تصويب رسيد. مورخان نوشتهاند در عصر ناصرالدينشاه، کنت مونت فرت مستشرق ايتاليايي براي نخستينبار قانوني جزائي را براي ناصرالدينشاه به رشته تحرير درآورد که البته در آن موادي چند به جرائم مطبوعاتي اشاره داشت. نخستين قانون مطبوعاتي مدون پس از مشروطه به تصويب رسيد؛ لذا چون مطبوعات و آزادي بيان يکي از دغدغههاي مشروطهطلبان بود، اين قانون بهعنوان يکي از نخستين قوانين به تصويب رسيد. هرچند اين قانون با مخالفت برخي از روزنامهنگاران همچون سيدرضا مساوات روبهرو شد. او در روزنامه خود با نام "مساوات" بهشدت اين قانون را مورد انتقاد قرار داد. علاوه بر اينها، قانوني براي مطبوعات در تاريخ سيام فروردينماه سال ۱۳۷۹ش از تصويب نمايندگان مجلس شوراي اسلامي گذشت. در ماده دوم اين قانون، رسالت مطبوعات چنين تعريف شده است: رسالتي که مطبوعات در نظام جمهوري اسلامي بر عهده دارند عبارت است از: الف- روشن کردن افکار عمومي و بالا بردن سطح معلومات و دانش مردم در يک يا چند زمينه مورد اشاره در ماده يک. ب- پيشبرد اهدافي که در قانون اساسي جمهوري اسلامي بيان شده است. ج- تلاش براي نفي مرزبندي‌هاي کاذب و تفرقه‌انگيز و قرار ندادن اقشار مختلف جامعه در مقابل يکديگر مانند دستهبندي مردم براساس نژاد، زبان. رسوم، سنن محلي و... د- مبارزه با مظاهر فرهنگي استعماري (اسراف، تبذير، لغو، تجملپرستي، اشاعه فحشا و...) و ترويج و تبليغ فرهنگ اصيل اسلامي و گسترش فضايل اخلاقي. هـ- حفظ و تحکيم سياست نه شرقي نه غربي. تبصره: هريک از مطبوعات بايد حداقل در تحقق يکي از موارد فوقالذکر سهيم و با موارد ديگر به هيچوجه در تضاد نبوده و در مسير جمهوري اسلامي باشد.
انتخاب شهيد "محمدعلي رجايي" به عنوان نخست وزير جمهوري اسلامي ايران (1359ش)
پس از انتخاب ابوالحسن بنيصدر به رياست جمهوري، به دليل آن كه مجلس شوراي اسلامي، نامزدهاي معرفي شده از طرف او براي احراز پست نخستوزيري را واجد صلاحيتهاي اسلامي و انقلابي نميدانست كار اختلاف مجلس با بنيصدر بالا گرفت. در نهايت قرار براين شد كه از ميان هيئت پنج نفرهاي از نمايندگان مجلس، فردي به عنوان نخست وزير معرفي گردد. از اين رو پس از بررسيهاي طولاني و پس از حذف دو نفر از آنان به دليل حزبي بودن،نظر هيئت سه نفره به اتفاق آرا بر اين قرار گرفت كه شهيد رجايي شايستگي تصدي مسؤوليت خطير نخست وزيري را دارد. در جريان راي اعتماد مجلس كه 153 راي موافق اخذ شد، شهيد رجايي با سه جمله خود را اينگونه معرفي كرد: من مقلد امام، فرزند مجلس و برادر رييس جمهورم. بنيصدر ابتدا در برابر اين انتخاب بناي مخالفت گذاشت ولي وقتي احساس كرد در مقابل مجلس كاري از پيش نخواهد بُرد به ناچار با اين پيشنهاد موافقت نمود. اما در هر فرصت ممكن از تضعيف شخصيت شهيد رجايي در افكار عمومي با به كارگيري تعابير و القاب زشت و ناپسند خودداري نميكرد. در برابر اين جسارتها و توهينهاي بنيصدر به عنوان رييس جمهور، شهيد رجايي با توجه به حساسيت جو موجود، تمامي اين تلخيها و اهانتها را در كمال صبر و بردباري و متانت تحمل و در مواقع لزوم با ارايه استدلالهاي محكم و منطقي به ايرادات مكرر بني صدر پاسخ ميداد. سرانجام كارشكنيهاي بنيصدر و اختلافآفريني او كار را به جايي رسانيد كه بنا به توصيه حضرت امام، مجلس شوراي اسلامي مسأله عدم كفايت سياسي او را با توجه به اخباري كه دالّ بر مسلّح كردن منافقين توسط او بود به بحث گذاشت و با راي مثبت به آن، بني صدر از رياست جمهوري عزل گرديد.
آخرين كسوف قرن بيستم از "چابهار" تا "ماكو" (1378 ش)
در چنین روزی در سال 1999 میلادی (1378ش) آخرین کسوف قرن بیستم اتفاق افتاد . این کسوف به طور واضحی در ایران رویت شد و تقریبا تمامی مناطق ایران آن را رویت کردند.
درگذشت احمد رائض؛ مينياتوريست برجسته معاصر (1372ش)
احمد رائض نقاش، مينياتوريست و تذهيبكار برجسته معاصر به سال ۱۲۹۸ش در اصفهان زاده شد. رائض در سن ۱۲ سالگي به شوق آموختن نقاشي به خدمت و شاگردي حاج مصورالملکي درآمد و مدت ۸ سال به کارآموزي و هنرجوئي مشغول شده و تحت نظر استاد در رشتههاي نقاشي، تذهيب و نگارگري کسب مهارت نمود. وي پس از طي مرحله آموزش، کارگاهي در اصفهان دائر نمود و به خلق آثاري زيبا پرداخت که اکثر اين کارها به کشور آلمان صادر شده است. رائض، موضوع مينياتورهاي خود را از خمسه نظامي - كه در زمره دشوارترين موضوعات در نقاشي بهشمار ميرود - انتخاب ميكرد. يكي از آثار بسيار جالب و قابل توجه رائض تابلو مينياتوري بود كه يكصد و چهل و پنج صورت، در آن تصوير شده بود. اين تابلو هماكنون در موزه سوئيس نگهداري مي‌شود. تابلو مينياتور مزبور - قبل از آنكه بهوسيله يك تاجر ايراني خريداري و به سوئيس ارسال شود - مورد توجه رئيس وقت هنرهاي زيباي كشور قرار گرفت بههمين جهت، به تهران فراخوانده شد و كوششهاي هنري خود را در هنرهاي زيباي كشور متمركز ساخت. وي ابتدا به تهيه طرحهاي اسليمي و ختائي براي كارگاههاي كاشي‌سازي و منبت‌كاري ميپرداخت ولي بعد از مدتي كه كارگاه ميناسازي هنرهاي زيباي كشور تأسيس شد، تصدي كارگاه مزبور را عهده‌دار گرديد. آثار كارگاه ميناسازي هنرهاي زيباي كشور در نمايشگاههاي مختلف جهاني نمايش داده شد و مورد توجه و استقبال هم واقع گرديد. در سال ۱۹۵۹م آثار ميناسازي كارگاه مزبور در نمايشگاه جهاني بروكسل عرضه گرديد و به اخذ مدال نقره و ديپلم هنري افتخاري نائل آمد. از احمد رائض بيش از ۱۴۵ تابلوي نقاشي به نقش صورت به سبك مينياتور باقي است كه اكنون در موزههاي سوئيس نگهداري ميشوند. همچنين تعدادي از آثار نقرهكاري و قلمزني وي در موزه هنرهاي ملي موجود است. استاد احمد رائض سرانجام در بيستم مردادماه ۱۳۷۲ش در سن ۷۴ سالگي چشم از جهان فروبست.
فعالیت های سازمان انقلابی حزب توده در خارج طی یک مصاحبه مطبوعاتی تشریح شد(1349ش(
داریوش همایون مدیر روزنامه آیندگان که به سمت وزیر اطلاعات و جهانگردی در کابینه جدید وارد شده است سخنگوی دولت شد.(1356ش)
تظاهرات قهرآمیز مردم اصفهان که از مدت ها قبل ادامه داشت در این روز به حادترین و قهرآمیزترین و انقلابی ترین چهره خود رسید.(1357ش)
در این روز مردم اصفهان با تظاهرات بزرگ و وسیع خود تمام سینماها، مشروب فروشی ها، بانک ها، ادارات دولتی و ساختمان حزب رستاخیز را به آتش کشیدند. در درگیری شدید و همه جانبه بین مردم و پلیس جماعتی کشته و مجروح شدند. مردم با قطع درختان در خیابانها جهت جلوگیری از حرکت خودروهای مأموران انتظامی سد معبر نمودند.
دولت در اصفهان حکومت نظامی اعلام کرد و سرلشکر ناجی به فرمانداری نظامی منصوب شد(1357ش(
بنابر گزارش روزنامه اطلاعات، پس از پایان مجالس سخنرانی در تهران، تظاهراتی در چندین نقطه این شهر برپا شد. (1357ش)
تظاهرکنندگان شیشه های بیش از 25 شعبه بانک صادرات و 10 شعبه بانک های مختلف، چندین مغازه و سینما را شکستند.
به دنبال ورود قوای عثمانی به همدان امیرافخم حکمران از همدان خارج شد و شهر بدون حاکم ماند (1295ش(
روزنامه یومیه صدای تهران به مدیریت سید محمد بیرجندی مدیر مدرسه تدین و نماینده مجلس از امروز انتشار یافت.(1298ش)
این روزنامه از طرفداران وثوق الدوله و از جمله مدافعین قرارداد است
احمدشاه قاجار تهران را به سوی اروپا ترک کرد. (1298ش)
این اولین سفر آخرین پادشاه قاجار به اروپا بود. همراهان وی عبارت بودند از شاهزاده نصرت الدین میرزا نصرت السلطنه، شاهزاده فیروز میرزا نصرت الدوله وزیر امور خارجه، شاهزاده سرهنگ محمدحسین میرزا فیروز آجودان نظامی، شاهزاده اسدالله میرزا شهاب الدوله رئیس تشریفات، لقمان الدوله و حکیم الدوله (اطباء مخصوص)، سردار ناصر، اقبال الملک، خازن خلوت، مدحت الدوله، مشارالسلطان، میرالسلطنه و معین الملک رئیس دفتر مخصوص
.........................................................................................................................................
رویدادهای مهم این روز در تقویم هجری
رحلت فقيه، محدث و متكلم شهير "قطب الدين راوندي" (573 ق)
امام قطب الدين ابوالحسن سعيد بن هبة اللَّه بن حسين راوندي پس از تحصيل مقدمات به سرعت مدارج علمي را طي نمود. وي از شاگردان خاص علامه طبرسي صاحب تفسير مجمع البيان و ديگر اساتيد عصر بود. ابن شهر آشوب، علي بن محمد المدائني و دو فرزندش حسين و محمد از شاگردان قطب و فقهاي زمان بودهاند. قطب الدين راوندي در تفسير، نهج البلاغه، كلام، فلسفه، فقه، حديث، تاريخ، اصول فقه و شعر و ادب استاد زمانه بود و در هر كدام داراي تاليفاتي ميباشد. كه اُمّ القُرآن، تفسيرالقرآن، الاختلافات، رسالةُالفقها، فِقهُ القرآن و... از آن جملهاند. اين عالم بزرگ و اين فقيه رباني سرانجام در سال 573 ق در شهر مقدس قم جان به جان آفرين تسليم كرد و در جوار حرم مطهر حضرت معصومه به خاك سپرده شد. روزي كه پس از هشتصد سال، قصد بازسازي صحن مبارك را داشتند، با پيكر سالم و سيماي نوراني اين عارف باللَّه مواجه شدند و حسب الامر حضرت آيت اللَّه مرعشي نجفي، سنگ قبر بلندي بر فراز مزارش نصب كردند.
.........................................................................................................................................
رویدادهای مهم این روز در تقویم میلادی
تأسيس رسمي مذهب "پروتستان" توسط "مارتين لوتر" (1529م)
پروتستان عنوان نهضتي ديني در عالم مسيحيت است كه در قرن شانزدهم ميلادي با هدف اصلاح ديني توسط مارتين لوتر آغاز شد. آغاز قيام مارتين برضد كليساي كاتوليك و استبداد روحاني، بر سر مسئله آمرزش گناهان از طرف كشيشان و پاپ بود. لوتِر آلماني نهضت خود را پس از آن آغاز كرد كه برخلاف دستور پاپ، كتاب انجيل را به زبان آلماني ترجمه كرد و درصدد شكستن طلسم تعصبات خشك مذهب كاتوليك بود. با ترجمه آلماني انجيل و نشر عقايد لوتر، بسياري از مردم به او گرايش پيدا كردند و عليرغم مخالفت كليساي كاتوليك، مارتين لوتر در يازدهم اوت 1529م، تأسيس رسمي مذهب پروتستان را اعلام كرد. لفظ پروتستان به معني معترض است. اين لفظ در ابتدا به چند تن از امراي امپراتوري مقدس اطلاق ميشد كه در مقابل تصميم مجلس مبني بر منع هرگونه تجديد نظر در دين، رسماً اعتراضنامهاي صادر كردند. آيين پروتستان در همه ممالك، اصول آزادي فردي در امور ديني و دنيايى، قضاوت شخصي و تساهل ديني در مقابل اطاعت از سنت و مقامات رسمي ديني را در بر دارد. اساس اين مذهب اين است كه فرد مسيحي فقط در برابر خدا مسئول است نه در برابر كليسا. پيروان پروتستانْ كتاب مقدس را بر همين اساس تفسير ميكنند و نظرياتشان درباره اعمال و وظايف كليسا و آيينهاي مقدسْ ناشي از همين ديدگاه ميباشد. از حدود پانصد سال پيش تاكنون فرقههاي بيشماري در مسيحيت پديد آمدهاند. پروتستانها به رهبري متمركز عقيده ندارند و براي روحانيت مسيحي ارزش چنداني قائل نيستند. پروتستانها بسياري از اعتقادات فرقههاي ديگر را رد ميكنند و نوعي مسيحيت پيراسته را ميپذيرند. از جمله ويژگيها و تفكر پروتستاني، فردگرايى، تاكيد بر آزادي فردي، تساهل و مدارا، تكيه بر توليد و گسترش ثروت، عبادت دانستن كار، موهبت الهي دانستن ثروت و ممدوح دانستن آن را ميتوان برشمرد. آيين پروتستان امروزه عمدتاً در كشورهاي شمال اروپا شامل نروژ فنلاند و سوئد و در كشورهاي آلمان، انگلستان، فرانسه، سوئيس، مجارستان و بخشهايي از امريكا، حضور دارند
امضاي "قرارداد سيفِر" (سور) ميان عثماني و متفقين (1920م)
جنگ جهاني اول كه از سال 1914م آغاز شد و مدت چهار سال به طول انجاميد، علاوه بر نتايج سياسي، نظامي و اقتصادي آن، در عرصه جغرافيايى نيز آثاري برجاي گذاشت. ورود دولت عثماني به صحنه جنگ باعث شد تا برنامهريزي دولتها و به ويژه دولت استعماري انگلستان به ثمر نشنيد و پهناورترين امپراتوري اسلامي در قرون اخير، روند اضمحلال و فروپاشي را طي نمايد. يكي از معاهداتي كه اين روند را تسريع بخشيد، امضاي قرارداد صلحي است كه متفقين در 11 اوت 1920م در شهر سيفِر فرانسه با دولت عثماني امضاء نمودند. براساس اين پيمان كه به قرارداد سيفر (سور) معروف شد، دولت عثماني از حقوق خود نسبت به برخي مناطق اروپايى دست برداشت و از عنوان يك دولتِ اروپايى حذف شد. تنگههاي بسفر و داردانل تحت اداره بينالمللي درآمد و استقلال و يا جدايى ارمنستان، حجاز، مصر، قبرس و... از اين امپراتوري تأييد گرديد. مناطق تحت مالكيت عثماني در افريقا و درياي اژه به ديگران واگذار شد. شمار نيروهاي مسلح آن كاهش يافته و كنترل گرديد. در حقيقت قرارداد سيفر خطّ پاياني بر سيادت و حاكميت امپراتوري عثماني كشيد. چندي پس از آن با استقلال مناطق تحت كنترل عثماني، كشور تركيه جايگزين اين امپراتوري كهن گرديد.
روز ملي و روز استقلال كشور افريقايي "چاد" از استعمار فرانسه (1960م)
كلمه "چاد" در زبان محلي به معناي درياچه ميباشد و از وجود درياچه حدود 20 هزار كيلومتر مربعي در اين كشور اخذ شده است. اين كشور افريقايي از هزارههاي قبل از ميلاد، مسكوني بوده و از قرن يازدهم ميلادي پذيراي اسلام شده است. اما در اواخر قرن هجدهم، برخي مبلغان مسيحي توانستند گروهي از مردم جنوب اين كشور را به مسيحيت سوق دهند. كشور چاد از اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم مورد حمله استعمارگران فرانسوي قرار گرفت و پس از تصرف كامل آن، به مستعمرات افريقايي فرانسه ملحق شد. اين كشور در سال 1946م جزو ممالك متحده فرانسه شد و در سال 1958م خودمختاري گرفت. چاد سرانجام در 11 اوت 1960م به استقلال كامل دست يافت. چاد در مركز قاره افريقا، به دور از درياي آزاد و در همسايگي كشورهاي ليبي، نيجر، كامرون، افريقاي مركزي، سودان و نيجريه واقع شده است. چاد كشوري است فقير و عقب مانده در صحراي مركزي افريقا با وسعت 1/284/000 كيلومتر مربع مساحت كه حدود 8 ميليون نفر جمعيت دارد. اكثر مردم چاد از نژاد سياه بوده و بيش از نيمي از جمعيت آن مسلمان و بيش از 30% مسيحي هستند. پايتخت چاد انجامنا و واحد پول آن فرانك سي اف آ ميباشد. پيشبيني شده است جمعيت چاد تا سال 2025م نزديك به 14 ميليون نفر خواهد بود. مردم چاد به دو زبان رسمي عربي و فرانسوي صحبت ميكنند و خط آنها لاتين و عربي است. نوع حكومت اين كشور افريقايي، جمهوري با يك مجلس قانونگزاري ميباشد.
ولد تولد " فرناندو آرابال "، نويسنده اسپانيايي (1932م)
فرناندو آرابال تران ، نمایشنامه نویس مشهور اسپانیایی است . او متولد 11 آگوست 1932 در ملیلای اسپانیاست . او علاوه بر اینکه نمایشنامه نویس است ، کارگردان سینما ، رمان نویس و شاعر هم هست . آرابال از سال 1955 در فرانسه زندگی می کند . او در شهر سالامانکای اسپانیا به خواندن و نوشتن پرداخت و در ده سالگی جایزه ی " کودک با استعداد " را دریافت کرد . پس از آن برای ادامه تحصیل در دانشگاه به مادرید رفت . پدر آرابال که یک نظامی بود در آغاز جنگ داخلی اسپانیا به مرگ محکوم شد چرا که در مقابل کودتای نظامی ژنرال فرانکو مقاومت کرده بود . پدر فرناندو از مرگ نجات یافت چرا که در مجازاتش تخفیف داده شد . او به زندان های مختلف فرستاده شد و در چهارم جولای 1941 از زندان گریخت و برای همیشه ناپدید شد . کودکی فرناندو آرابال تحت تاثیر غیب شدن ناگهانی پدرش گذشت . فرناندو آرابال بیش از یکصد نمایشنامه نوشته و هفت فیلم بلند سینمایی کار گردانی کرده است.14 رمان و چهار مجموعه شعر ، چندین مقاله و نامه مشهورش به ژنرال فرانکو در دوران دیکتاتوری از دیگر آثار فرناندو آرابال است . مجموعه کاملی از نمایشنامه هایش به زبان های مختلف ترجمه شده است . کل نمایشنامه های او در اسپانیا در دو جلد و در دو هزار صفحه منتشر شده است . در سال 1962 فرناندو آرابال جنبش تاتر پانیک (هراس ) را با رولند توپر و آلخاندرو خودوروفسکی بنیان نهاد . جوایز: فرناندو آرابال یکی از مشهورترین نویسندگاه چند دهه اخیر بود و جوایز متعددی دریافت کرده است . جایزه ی ناباکوف برای رمان ، جایزه اسپازا برای مقالاتش و جایزه جهانی تاتر از جمله جوایزی است که او دریافت کرده است . از جمله جوایز ی که فرناندو آرابال دریافت کرده به اینها می توان اشاره کرد : 2005 : دریافت نشان لژیون فرانسه و مدال طلایی جشنواره آوینیون . 2004 : جایزه فرانسیسکودی ویتوریای پورتریکو و جایزه ویتگنشتاین . 2003 : جایزه ملی ادبیات اسپانیا . 2001 : جایزه ملی تاتر اسپانیا . 2000 : جایزه ملی ادبیات اسپانیا.
